“Bir kişiye gereksinme duyuyoruz demek istiyorum, huylarımızın uyuşabileceği bir kişiye. Çarpıl olan şeyleri bir cetvelin olmadan asla düzeltemezsin.”
"Galiba ben soytarı olacağım,"dedi Dill.
Jem'le ikimiz yürümeyi bıraktık.
"Evet efendim,bir soytarı,"dedi. "Dünyada başka insanlar için yapabilecek hiç bir şey yok, gülmekten başka,işte ben de bu yüzden bir sirke katılıp gülmekten öleceğim."
"Ters söylüyorsun, Dill" dedi Jem. "soytarılar kederlidir,insanlar onlara gülerler."
"E bende yeni tip bir soytarı olacağım.Sirkin ortasında durup insanlara güleceğim."
"Ama cal,sen onlardan daha bilgilisin," dedim.
"bildiğin her şeyi söylemek zorunda değilsin. kibar bir bayana yakışmaz.Ayrıca,insanlar kendilerinden daha çok şey bilen birini çevrelerinde görmekten hoşlanmazlar.Sinirlenirler.Doğru konuşarak onları değiştiremezsin,kendileri öğrenmek istemelidir,onlar öğrenmek istemiyorlarsa bir şey yapamazsın,ya çeneni kapar ya da onlar gibi konuşursun."
Okur Takip Önerileri
"Gerçek cesaretin ne olduğunu görmeni istiyordum,gerçek cesaretin eli tüfekli adamla ilgisi olmadığını.Daha başlamadan yenildiğini bile bile başlamak ve her ne pahasına olursa olsun sonuna kadar devam etmek olduğunu."
"Hiç kimseye ve hiç bir şeye,bir şey borçlu olmadan bu dünyadan ayrılacağını söyledi."
" O zamanlar insanlar yavaş hareket ederdi. Salına salına meydanın bir tarafından karşı tarafına geçer, meydanın çevresindeki dükkanlara salına salına girer çıkar, hiç acele etmezlerdi. Bir gün yirmi dört saatti ama daha uzunmuş gibiydi. Acele etmeye gerek duyulmazdı çünkü gidecek bir yer yoktu,ne satın alınacak bir şey vardı ne de satın almak için para; ilçe sınırları dışında görülecek bir şey de yoktu. Ama bazı insanlar için o dönem belli belirsiz bir iyimserlik dönemiydi."
"Yaşıyorum," dedi delikanlıya,aysız ve kamp ateşsiz bir gece,hurma yerken."ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem.Yürüdüğüm zaman da yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam,ölüm şu gün gelmiş ya da bugün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum.Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir.Her zaman şimdi de yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun.
Çölde hayat olduğunu,gökyüzünde yıldızlar olduğunu ve insan hayatının özünde bulunduğu için kabile muharipler inin savaştıklarını anlayacaksın. O zaman hayat bir bayram ,bir şenlik olacak;çünkü hayat,yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur."
Kimse bilinmezden korkmamalı,çünkü herkes istediği ve htiyaç duyduğu şeyi ele geçirebilir.
İster hayatımız,ister ekin tarlalarımız olsun,sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız.Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin aynı El tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman,bunu anlar anlamaz,bu korku uçup gider.
Ama şimdi önemi bir şeyi anlıyordu: Bir şeye karar vermek,başlangıçtan başka bir şey değildir.İnsan bir şeye karar verdiği zaman,karar verdiği sırada hiç ön görmediği,düşünde bile aklına gelmeyen bir yöne doğru,şiddetli bir akıntıya kapılıp gidiyordu.
Şimdi eskiden bilmediğim bir şeyi biliyorum: Değeri bilinmeyen her lütuf felakete dönüşüyor.
Herkes kendi düşlerini aynı şekilde göremez; kendince görür.
düşümü gerçekleştirmekten korkuyorum,çünkü o zaman yaşamak için bir sebebim olmayacak.
Bende herkes gibiyim.Dünya gerçeklerine oldukları gibi değil de olmalarını istediğim gibi bakıyorum.
Her gün birlikte olmak gereksinimi duymaksızın,her zaman yeni dostlar ediniriz.Papaz okulunda olduğu gibi her zaman aynı insanları görürsek onları yaşamımızın bir parçası saymaya başlarız. Yaşamımızın bir parçası saydıkça da onlar bizim yaşamımızı değiştirmeye kalkışırlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar,canları sıkılır. Çünkü, efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır.