Dostoyevski bi zamanlar,
“Beni korkutan tek şey çektiklerime değmeyecek olmaktır “ demişti.
Bu sözcükler, kamptaki ıstırapları ve ölümleri içsel özgürlüğün asla kaybedilemeyeceğini kanıtlayan şehitleri tanıdıktan sonra sık sık aklıma geldi.
Onların çektiklerine değdikleri açıktı; ıstıraplarına katlanma biçimleri gerçek bir içsel kazanımdı.
Hayata anlamını ve amacını veren ve insandan asla alınamayacak olan da bu ruhsal özgürlüktür.