İmza atmaya yerden göğe kadar hakkım var çünkü bu manzaraya bu noktadan, bu ışıkta ben baktım. Benim manzaraya bakarken zamanda ve mekânda durduğum nokta eşsizdir ve tekrar edilemez. Aynı yer bir başkası tarafından işgal edilemez.
Sayfa 136Kitabı okudu
Köprü
Köprüyü kurarken yalnız olmasına yalnızız da köprüden geçerken bize eşlik edenlerin hakkı kolay ödenmez, baş dönmesinin etkisini azaltıyor. "Düşme korkusu"nu yatıştırıyorlar.
Sayfa 11Kitabı okudu
256 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Hayat...
İddiasızca hayatımıza giren ve büyük laflar etmeden uzun zaman orada kalmayı becerebilenler, zaman içinde kalbimizin ve ruhumuzun en manzaralı dairelerine yerleşiveriyordu demek.
Sayfa 218Kitabı okudu
İnsan ki durursa düşeceğinden değil düşüneceğinden korkar ve hep koşar.
Sayfa 265Kitabı okudu
Götürülenler...
Birine kalbinizi açıp içinizi döktüğünüzde, giderken sadece kendini götürmüyor. Sanki size ait bir sırrı da yanına alıyor. O zaman artık yalnız bile değil eksik kalıyorsunuz. Sırf gideni değil dökülüp kırılarak ortalığa saçılmamış eski hâlinizi de özlüyorsunuz. Acıklı bir seçim bu ama ne zaman birini gerçekten sevseniz yapmak zorunda kalıyorsunuz. Başkalarına yaklaştıkça kendinizden uzaklaşıyorsunuz. Aşkları, ayrılıkları affediyorsunuz da sizden bir parça götüreni hem de aldığı emanetin anlamını kıymetini bilmeden götüreni bağışlayamıyorsunuz.
ŞİMAL YILDIZI
Başımı göğe kaldırıyorum, Şimal Yıldızı'nı arıyor gözlerim. O kayıp. Bense birilerinin giderken ardında bıraktığı çığlık gibi hayattayım.
Sayfa 205Kitabı okudu
Özlemek...
İnsan birini özlemeyegörsün, özlenenin sureti inatçı bir hayalet gibi yakasına yapışıyor. Atılan her adımda, alınan her solukta sinsice kendisini hatırlatıyor. O zaman özlediğine dair tüm hatıraları bir bir temize çekiyor kişi ve en çok onların arasına yenilerini katamayacağına üzülüyor. Galiba hatıraları böylesine kederli yapan, onları çoğaltamayacağımızı bilmek...
Sayfa 11
Hüzün, Yara, Mutluluk
…. Oysa sen kolay kolay terk edemeyecek kadar düşkündürsün hüznüne. Barışamayacak kadar da küskün. Eskiden de böyleydin; onunla büyüyüp olgunlaşmaktansa, içinde kaybolup gitmek isterdin. Acı çekmenin insanı temizleyen bir yanı olduğuna inanırdın galiba; kendini kanatarak günahlarından arınmaya çabalayan sofular gibi yaralarından nefeslenirdin. Mutluluğa atılmış adımlarla alay ettin hep, onları küçümsedin. Oysa yaralarıyla değil, kabuklarıyla olgunlaşır insan dediğin.
Çelişki...
Birine susmasını söylediğinizde sesine, gitmesini söylediğinizde kendisine hasret kalabiliyordunuz.
Sayfa 203Kitabı okudu
