Yâdigârın ne bir tutam saç var,
Ne soluk bir fidan, ne bir yaprak!..
Acı bir zehr akınca kalbimize
Seni mehtâba sorduk ağlayarak.
Tadar aşkın bütün zehirlerini,
Dolgun endâmı ürperir gamdan,
Ve bürür bir karaltı her yerini
Bir teselli umarken akşamdan!
Durgun sularda akşamı gömdük, çiçekledik;
Yoktun söğütlerin sarışın gölgesinde sen.
Ey şimdi erganûnu kasrında inleten,
Akşamlar indi. Biz seni yollarda bekledik...
Okur Takip Önerileri
64 syf.
·
Puan vermedi
"Ben yaşadığım aşkı bir çiçek yatağına gömmüştüm."
“Bu gece günceme yazacağım.”
“Neyi?”
“Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini.”
İnsan âşık olduğu anda kendi kendisini aldatmaya başlar, işin sonunu başkalarını aldatmayla bitirir. Dünyamızın romantizm olarak bildiği şey de budur...
Hafifletemeyeceğim bir acıya saygısızlık etmekten çekindim.
"Günah insanın yüzünde yazılı kalır, saklamak mümkün değildir."
-Gelgelelim bağışlanmak mümkün değilse bile unutmak hâlâ olasıydı..
-İnsan sevdiği şeyi nasıl olur da utanç verici duruma düşürür, anlayamıyorum..
‘’her zaman sevdaya sevdalı olarak yaşayacaksın.’’
Artık sevmediğimiz kişilerin duygularında her zaman bize gülünç gelen bir şey vardır..
"Başkaları alır diye korkmasak çoktan atacağımız bir sürü şey var."