Emincan
@Savrulan_____
Ben kitaplardan ibaretim. Anlaşılmadığım kadar gerçek, suskunluğum kadar ölüyüm. Belirsiz kimliğim...
Ankara
9 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"MERHABA"
Başlangıç bazen bir şehirdir, bir nehir, bir kaldırım kenarı, bir sokaktan sola döndükten sonra gördüğün ilk banktır, güneşten yağmura dönüşen ilk damla... Bazen de sona yaklaştığını bile bile kalbin patlarcasına koştuğun o yoldur. Şehri unutsan kaldırımlar bağırır bir şiirin köşesinde, sokakları unutsan yağmurlar yağar ruhunun derinine... Ki sen bir şarkının melodisinde çizersin o yaşanılanların krokisini. Ağaçlardaki açan çiçeklerin sayısına kadar bildiğin o yerleri, ezbere yaşadığın köprüleri, manzarasına daldığın sevgileri kana bularsın damarlarınla. Kalbini boşaltır durursun boşluğa. Ve kalbin anı püskürür duyduğu her sözcüğe. Sözcüklere dayarsın silahın namlusunu. Ve sözcükler seni peşinden sürükleyerek o ilk "merhaba" nın asılı olduğu banka götürür. Bir bakarsın ki gittiğin onca yol sonucu yine başlangıçtasın. Elin boş, dudakların çöl, gözlerin bi'tap... İlk damla o zaman bulur seni. Gözlerinden süzülür ve düşer kaldırımın köşesine... Her şey hiçliği hatırlatır, hiçlikse başladığın hayatı. Kaçarsın, koşarsın belki... Lakin bir hazan etrafında dönmek gibidir yolculuğun. Revane olduğun yol vuslat diye getirir seni bu şehre. Ve birden...
Birden uyanırsın o her bir zerresini hissettiğin uykudan. Karşında deniz vardır, gökyüzünde martı çığlıkları... Ve sen bir bankta uykuya dalmış bir meczup. Yağmur başlar o sıra, etraf aniden sessizleşir. Kuşlar uçmaz, insanlar konuşmaz, vapurlar geçmez olur. Sadece yağmur sesi ve birden sırtında hissettiğin küçük bir dokunuş... Arkanı dönersin ve dilinden dökülen tek sözcük olur karşındakinin sesi "Merhaba"
...
Neden gecekondumda oturmasını bilemedim albayım.
Sayfa 278 - iletişimKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Benim gibi korkakları rüyalarında bile rahat bırakmıyorlar albayım.
Sayfa 260 - iletişimKitabı okuyor
Siz gerçekten doğru söylüyorsunuz albayım: Ben adam olmam. Ben, tek başıma yaşamalıyım; başkalarını zehirlememeliyim.
Sayfa 259 - iletişimKitabı okuyor
Siz albayım; belki general olsaydınız, kötü bitmezdi yaşantımız.
Bu yaşantının sonu kötü bitecekti. Kitaplar da öyle yazıyordu. Bu yaşantının da sonu kötü bitecek albayım. Bizim gibilerin hayatında güzellikler, kısa süren aydınlardır.
Sayfa 158 - iletişimKitabı okuyor
Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinde bile korkar mı insan?
Sayfa 156 - iletişimKitabı okuyor
Ne dersiniz, albayım? Biz de mi Oğuz'cuğum Atay gibi az yaşayacağız?
Zenginler, hiçbir şeye aldırmama, hiçbir şeyden heyecanlanmama lüksüne sahiptirler; bu nedenle çok yaşarlar.
Sayfa 154 - iletişimKitabı okuyor
İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmaya devam edebilir. Sen anlamazsın tabii. Anlamak için, insanın bazı eksik yönleri olmalı
Sayfa 140 - iletişimKitabı okuyor
Ben kitaplarla yaşıyorum.
Bu kötü hayatı sanki doğmadan önce de yaşamıştım; kendime yakıştırdığım yaşantıları doğmadan önce de okumuştum.
Sayfa 66 - iletişim
Çünkü sevmek, yarım kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir şey değildi.
Sayfa 63 - iletişim
Her şeyi okumuştum da bana neler olduğunu sonuna kadar okumamıştım.
Bunları hep yüksek sesle söyledim. İşte ne mal olduğum ortaya çıkmıştı. İşte savaşmadan yenilmiştim. Fakat zararı yoktu: Bütün korkaklar gibi hem ölüyordum, hem diriliyordum.
Sayfa 52 - iletişim
Tüm çıplaklığımla bu satırlardayım işte...
Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yan yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi.
Sayfa 66 - iletişim
Yenildim bilmem kaç yerimden darbe alarak.
Yalnızlığımın yalnız bana zararı dokundu. (İşte, bir cümlede iki kere "yalnız" kelimesi kullandım.) Yenildiğimi kabul ediyorum?
Sayfa 79 - iletişim