Seda Çubuk
@Sedacubuk
Kitaplığım benim krallığımdırr..
8 Mart
12 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Her yerde olduğu gibi tek tük engeller ortadan kalktı, ama yaşam bu engellere yaklaşımdan ibarettir..
Varlığı onun için büyük, boşlukları dolduracak mahiyette bir şey değildi, fakat onun yokluğu müthişti...
"Şimdi gözlerim arkada değil ileride, geçen güzel günlerde değil, gelecek güzel günlerde."
Okur Takip Önerileri
"Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku..Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim.Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.."
"İnsandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez.”
Ama boş yere dememişler: ''Kendi ayıbını örtmek isteyen başkalarının yüzüne kara çalar." diye.
“İnsan denilen varlığın ne kadar acımasız olabildiği gerçeğini gördükçe, derinden sarsıldı.”
“O, insanlara küsmüştü. Çok gücenmişti onlara.”
"Onu öyle seviyorum ki ağlamak geliyor içimden."
"Yaşamak sancı veren bir yorgunluğa dönüşünce, ölüm korkusu azalıp yatışarak ebedî uykuya dönüşmeye hazırdı.."
Kendini mahrum ettiği şeylerin acısını şimdi bin katıyla çıkarabilir.
"Hep kendi başının çaresine kendi bakmış bir kızın
gözleri yumuşak ve kibar olmaz.."
"Bir sürü kitap okudu ama içindeki huzursuzluk azalmak yerine daha da büyüdü."
"Zaman olarak ne kadar geriye giderse, anıları da o kadar canlı, güçlü oluyordu."
"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?"
"Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.."
Şu insanoğlu anlaşılmaz bir yaratık...
Öyle dalmış ki
Yüzyıllar süren uykusuna
Uyandırmazsan uyanacak değil.
"Köye kitaplık açmak, çöle çeşme götürmek gibidir. Kitaplığın girdiği yerden bilmezlik kaçar gider."
Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yar sevgisi gibi bir sevgi.
Ölüyorum ve bunun bilincinde olma cesaretine sahibim..
Bana bir önyargı verin dünyayı yerinden oynatayım..
Bütün bu ev, bütün bu insanlar bana yabancı geliyordu.
Dans etmek bir çığlığı susturmak mı?
Evet, artık sona varan yol eve varan yoldan kısaydı...
Tekrarı olmayacak o günler ne kadar azdı ve ne kadar hızla geçti!
İçini dökmek, onu sıkan, dilinin ucuna kadar gelen şeyleri anlatıp kurtulmak için doğru anı bekledi, ama sonsuz bir bekleyişti bu ve onu çok yormuştu.
Ve sanırım beni ölüm düşeğimden çağırsan, birden ayağa kalkıp sana gelecek gücü bulurdum..
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat herşeyden habersiz, yaşayıp gidecektim..
