İnançları uğruna ölümün eşiğinde bükülmeden duranları, varolalı beri tanır dünyamız. Çünkü bazı ölüler dünyanındır. Hemen her ülkede yaşandı bu, yaşanıyor, daha kim bilir ne kadar yaşanacak.
Hepimiz, en sade, hiç bir menfaat kokusu olmayan işlerde bile hesaplı hareket ederiz, hem bunu farkına varmadan yaparız. Üstelik daima kendi kendimizi aldatarak, asaletten bir an ayrılmadığımızı iddia ederiz.
Öyle bir iki yıl yetmez tanımak için bir erkeği.
Onlar yalnız mide, bizse yalnız yemeğiz,
Karınları açken tıka basa yerler bizi,
Ama bir de doydular mı kusup atarlar.