Düşmek bir şey değildir. Kalkamamak, düşkün kalmak korkunçtur.
Sayfa 272
Ümitsizler uçan kuştan meded umar.
Sayfa 261
İnsanlar, babalarıyla analarının dağ gibi ümitleriyle dünyaya geldikten sonra denizler gibi ümitsizlikler içinde boğularak kaybolup gidiyorlardı.
Sayfa 234
Okur Takip Önerileri
En kuvvetli insanların da zayıf anları olur.
Sayfa 175
Dünyada uzun süren zevk, uzun süren bahtiyarlık var mıydı?
Sayfa 162
İnsanlar hem doğruyu bulmak, hem de aldanmak için yaratılmıştır. Hâdiselerin kırk veçhesi bulundukça ve insanlar kırkına birden nüfuz imkânından mahrum kaldıkça gelip geçen şeyleri kendi dar çerçevelerinden görmekte devam edeceklerdir.
Sayfa 84
Bazen hızlı, bazen yavaş geçen şu zaman ne izafî mefhumdu!
Sayfa 35
Ummadık yerden gelen iyilik ve nezaket insanları daha çok sarar ve sarsar.
Sayfa 28
Meçhuller bize daima heyecan verir.
Sayfa 28
Edebiyat, hakikatların hayalle süslenmesidir.
Sayfa 19
Aşk, bütün biçimiyle, keşfedilmeye, tadına varılmaya, hissedilmeye ve her açıdan görülmeye hazır bir halde bekliyordu: ham ve güzeldi, eğlenceli ve hüzünlüydü, geçici ve sonsuzdu. Bunların arasındaki bütün tonlara da sahipti. Onu arayacak ve en sonunda görecek kadar cesareti olursa aşk onun olabilirdi.
Sayfa 317
“Sonra sen geldin,” dedi. “Olması gereken buymuş gibi hissettiriyor, değil mi?”
Sayfa 288
“Beynimizin yaptığımız seçimleri sorgulamamıza sebep olan bir yolu vardır. Ama gerçeği bilen kalbimizdir. Kalbimiz her zaman haklıdır. Sadece onu nasıl dinleyeceğimizi öğrenmemiz gerekiyor derdim.”
Sayfa 229
Geçmiş bazen o kadar ağırlaşıp çökerdi ki insanın içine, akciğerler nefes alacak yer bulamazdı. Öylece otururdu içeride.
Sayfa 323
“Eğer aşık olup olmadığınız konusunda kafanız net değilse tek bir şeyden emin olabilirsiniz. Aşık değilsiniz. Çünkü aşk sorgulatmaz. Sadece çarpar. Öyle bir çarpar ki seni yere serer. Sen de yerde serilmişken sana çarpan şeye değil de o an hissettiğin mutluluğa odaklanırsın. Serildiğin yerden gökyüzüne anlamsız bir gülümseme ile bakarsın. Bir anda beyninin arka planında, sürekli bir müzik çalmaya başlar. İşte o an anlarsın ki, gerçek hayatın en büyük eksikliği bu müziktir.”
Sayfa 321