renkler güneşten çıktılar
renkler güneşe girdiler
renkler güneşsiz öldüler
ne renk gerek bana
ne renksizlik
Kendi şiirimin konstrüksiyonuna gelince, ben, evvelâ “şekil” diye bir şey tanımıyorum. Bu “şekil”i yalnız haricî şekil addetmemeli. Şiiri mümkün olduğu kadar bağlardan ayrılmış olan ve mücerred’e yaklaşan bir şey telâkki ediyorum. Bundan başka, en güzeli bile olsa şiir hiçbir zaman bir resim, bir tablo olmamak lâzım gelir. Sırf tasvirî olan şiirler bizi bir madde ağırlığına, bir cansızlık ve ruhsuzluk içine gömer. Ruhun nasıl rengi ve şekli yoksa şiirin de yoktur, çünkü şiir maddenin değil, ruhun ifadesidir.
..o kadar duyuya sahibim ki her biri başka türlü susayan. Hissediyorum yüzlerce noktadan.
Okur Takip Önerileri
Resmini yapardım senin, duvara değil gökyüzüne
karanlık köprülerin uğultusunu duyarım uzaktan, geride kalan dumanın içinde gizlenir benim geri dönüşüm.
sen o büyük hüzün, hiç bastırmadığımız,
sen o orman, içinden hiç çıkamadığımız,
sen o şarkı, her suskunluğumuzcia mırıldandığımız, sen o karanlık ağ,
saklanan kaçak duygularımızın takılıp kaldığı.
Çünkü biz yalnızca kabuk ve yaprağız. Herkesin içinde taşıdığı ölüm ise meyvedir ve döner her şey onun çevresinde.
Geçersin parıldayan ceylan sürüsüne denk içimdeki karanlık ormandan.
Var mı ağaçlar meleklerin konduğu
ve gizli, sessiz bahçıvanların alışılmamış biçimde bakıp koruduğu, bize ait olmasa bile bize hayat sunan?
“Şarap ol, içmenin tadı acı geliyorsa.”
Değişime bırak büsbütün kendini. Nedir senin en acı veren deneyimin? Şarap ol, içmenin tadı acı geliyorsa.
XXV
Seni istiyorum ama şimdi, seni, tanıdığım
bir çiçek gibi, ama adını çıkartamadığım,”
Yaşasın tin, bağlayabilen bizi birbirimize, çünkü aslında yaşıyoruz hep ayrı görünümlerde.
Beren tekrar paylaştı.
Şimdi ise aşkın ruhu yumuşattığı kadar yücelten, hatta kimi zaman erdemlere vesile olabilen tatlı ve asil bir duygu olduğunu öğrenmişti.
Sayfa 67Kitabı okudu
Beren tekrar paylaştı.
... Biri düşünerek, öbürü savaşarak; biri öğüt vererek, diğeri bu öğüdü var gücüyle yerine getirerek.
