Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar;tekrarın tekrarlananın örtüsü olduğunu anlayamadan,aynı el sallayışların,aynı gülüşlerin,aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.