Birdenbire insanlığa nefret kusacak bir raddeye geliyorum. Sonra duruyorum nedenine inmeye çalışıyorum, aklım oyunlar oynuyor bana sağa sola çarpıtıyor düşüncelerimi. Bir bakıyorum bitmiş hiçbir şey olmamış, kendimden ölesiye nefret etmemişim gibi devam ediyorum hayata. Yamalanmış, üstüne üstlük artık köşeye atılmış eski bir bezden farksız öyle anlarda hayatım.