Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir.
Fyodor Dostoyevski
Mektup alırsın, her taraf gül gülistan!
Derken cenaze geçer, her taraf zindan!
Mümkün olsa da insan her zaman gülse;
Olmasa her sevincin sonunda hüzün!
Acısı da, tatlısı da ömrümüzün,
Çok pahalıya oturur üstümüze.
Sanki ne diye yola çıktık? Çocukluk!
Hayra alâmet değil hiçbir yolculuk.
Farkında mısın nereye gidiyoruz;
Ne söyler arkamızdan sallanan mendil?
Yalnız aşkta, kumarda, hayalde değil,
Her adımda bir şeyler kaybediyoruz.