İnsanlara güvenmek demek kendini azıcık öldürtmekle eşdeğerdir.
Sayfa 204
Mazide kalmış biçimler arasında el yordamıyla ilerlerken kaybolabiliyor insan. İnsanın geçmişinde artık kımıldamayan ne de çok nesne, ne de çok kişi var öyle, ürkütücü. Zamanın mahzenlerinde yitirilmiş canlılar ölülerle birlikte o kadar uyumla uyuyorlar ki, daha şimdiden aynı gölge örtüyor gibi onları.
Yaşlandıkça, insan kimi uyandıracağını karıştırıyor; canlıları mı, ölüleri mi?
Sayfa 196
Uykuya dalıverdi, mumun gölgesinde. Dayanamayıp yüz hatlarını Işıkta iyice incelemek üzere doğruldum. Uyurken başkalarından farkı yoktu. Çok sıradan gibiydi. Oysa iyileri kötülerden ayırt etmeyi sağlayacak bir şeyler olsaydı hiç de fena olmazdı aslında.
Sayfa 187
Okur Takip Önerileri
Birçoklarında olduğu gibi bana da, kendi kategorimde kalmasını öğrenmek, elimi sürmeden önce ve özellikle de onlara bağlanmadan önce nesnelerin ve insanların fiyatını sormayı öğrenmek için yirmi yıl ve savaş gerekiyormuş demek.
Sayfa 102
İnsanların bu kadar kötü olmalarının nedeni, belki de sadece acı çekmeleridir, ancak artık acı çekmemeye başladıkları andan, biraz daha iyi olmaya başladıkları ana kadar epey zaman geçer.
Sayfa 94