Stîya zîv
@Stiyaziv
Batman
102 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
“İnsanların ruhunu parçalıyorlar… Pis, çamurlu elleriyle insanın ruhuna dokunmaları çok daha büyük acı verir.”
Okur Takip Önerileri
96 syf.
·
Puan vermedi
·
34 günde okudu
Gündüz hüzünlü, yağmurlu, ışıksız, tıpkı beni bekleyen yaşlılığım gibi geçti. Beni böyle tuhaf düşünceler, böyle karanlık hisler boğar, benim için açıklanması imkânsız sorular kafamda dolanıp durur ama nedense onları çözmek için ne gücüm ne isteğim vardır. Bütün bunları çözmek de bana mı kalmış!
Evet, Nastenka, insan yanılır ve gerçek, hakiki bir tutkunun onun ruhunu heyecanlandırdığına inanır bilinçsizce, işe yaramaz hayallerinde canlı, ele gelir bir şeyler olduğuna inanır istemeden! Nasıl da yalan, işte diyelim, aşk bütün tükenmez mutluluğuyla bütün acı verici eziyetleri ile gövdesine girmiştir...
Gök öyle yıldızlıydı, öyle aydınlıktı ki, ona bakınca insan ister istemez kendi kendi soruyordu: böyle bir göğün altında huysuz ve kaprisli insanlar yaşıyor olabilir mi gerçekten ?
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin hakikatten yaşadığına inanıyorum.
Ah , tabii ki hep yaşıyordum, sadece yaşamaya cesaret bulamamıştım: kendimi sıkı sıkı bağlamış ve kendimden gizlemiştim
Hissizleşme sürecinin içimde ne denli ilerlemiş olduğunun ilk kez o an bilincine vardım-şeyleri ayna gibi aksettirerek akıp giden bir suyun üzerinde hiçbir yere tutunmadan,kök salmadan kayıyordum ve bu soğukluğun ölü, cesede benzer bir şeyler barındırdığını çok iyi biliyordum; gerçi etrafım henüz çürümenin kokuşmuş soluğuyla sarılmamıştı ama yine de kurtuluşu olmayan bir katılaşma, felaket soğuk bir hissizlik gelip yerleşmişti, asıl bedensel ölümden, dışarıdan da görülebilen çöküşten önceki o ânı yaşıyordum.
Sayfa 17Kitabı okudu
''Istıraptan belin büküldüğünde,dünyanın üzerine ebedi bir gece çöksün istediğinde ,yağmurun ardından ışıldayan yeşilliği düşün,düşün bir çocuğun uykudan uyanışını. ''
Ömrümün ağızda bıraktığı tat da acı.