Sevgi sözlerden değil, gözlerden yayılan bir duyguydu.Seni sevdiğine inandıranlar, bunu gözleriyle başaranlardı.Bunu anlamak uzun yıllar almazdı.Basitti.Hissetmek yeterdi.
Hayat garip.
Mesela bi insanı tanıyorsun.
Yıllar geçiyor,
En yakını sen oluyorsun
En sevdiği şeyleri,
En nefret ettiği şeyleri,
Ezberlemiş buluyorsun kendini.
Her zaman, her durumda yanındasın
Ama bir zaman geliyor işte,
Ona en uzak sen oluyorsun
O yaprak daldan kopup gidiyor işte.
Ulan hüzne bakar mısın?
Herşeyini bildiğin insana,
Gün geliyor tek kelime edemiyorsun.
Hayat garip
Bir kötülük,
Bir kızgınlık
Bütün herşeyi yok etmeye yetiyor.