Papazın kızı olan Dorothy ile, anidan 1930 Londra'sına gidiyoruz. Olaylar çok hızlı bir şekilde gelişiyor, Papazın kızı her zamanki rutini olan dükkan borçları, kilise işleri, bağış toplamak ve mıntıka gibi işler ile hayatını devam ederken, birden hafızasını kaybedip kendini beş parasız sokaklarda bulması, homeless yaşam tarzı, sokakta yatmak, dilenmek, aç susuz ve uykusuz geçirdiği geceler, hafızası yerine gelince birden ortaya çıkan burjuva kuzen ile hayatı yavav yavaş düzelmektedir. Karakterin yaşadığı ani değişimler onu benimsememizi ve içselleştirmemizi biraz kırıyor gibi hissettim.
Lakin kitap bize önemli sorular sormakta. Fiziksel ihtiyaçlarımız için kendimizi ne kadar düşürürüz? İnançlarımızı kaybetme eşiğimiz nedir? Olmasını çok isteyip, güzel bir CV hazırlayıp iş görüşmesine gidip-biz sizi arayacağız, kusura bakmayın daha kalifiye birisini aldık- maddi sıkıntılar mıdır? Kitapta çok güzel ince ve yerinde göndermeler yapılmış. Değinen konuların güncelliğini ne yazık ki yitirmemesi üzücü. Hepimizin ortak korkuları değil midir İşten atılmak, İşsiz kalmak? Kadınların, işçilerin, evsizlerin halini okuyucuya çok iyi bir biçimde aktarıyor.
