Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Kadir Kılıç
Kadir Kılıç
@Tobizume
Türkçe Öğretmeni
Gebze
8 kütüphaneci puanı
450 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ortadirek'i okudum. Dağın Öte Yüzü üçlemesinin ilk kitabı olan Ortadirek'te Uzunca Ali ve ailesi üzerinden bir Toros köyü halkının Çukurova'ya pamuk toplamaya gitmeleri ve bu süreçte başlarından geçen olaylar anlatılmaktadır.
Üçlemenin diğer kitaplarını okumadan pek bir yorum yapmam doğru gelmiyor ama ilk kitap karakterleri tanıtma işlevi görmesine rağmen etkileyici bir romandı.
Kitapta İstanbul'un eski bir adeti olan kuş azat etme anlatılıyor. İnsanlar bu adeti neredeyse tamamen terk etmişler. Yaşar Kemal insanların bu adeti terk etmesini doğaya yabancılaşmalarına ve insanlıklarının azalmasına bağlamış ama ben yazara bu konuda katılmıyorum. Günümüzde kuş azat etme tamamen ortadan kalkmasına rağmen kuşları parkta, bahçede hatta vapurda beslemek gibi daha güzel bir adetimiz var.
Genel olarak güzel bir kitaptı ama ilk defa bir Yaşar Kemal kitabında karakterlerle bağ kuramadım.
Kitapta yazarlarca önemli kabul edilen 200 tane tarihi olay yer alıyor. Her olaydan kısa kısa bahsedildiği için çok fazla bir şey öğrenilmiyor ama tarihe yeni ilgi duymaya başlayanların başlangıç olarak okuyabileceği bir kitap.
Ben daha çok tarihimizin dünya tarihinde ne kadar ele alındığını yabancı yazarların gözünden görmek istediğim için okudum. Tarihimiz beklediğimden çok yer aldı ama yine de hak ettiğinden daha az yer verilmiş.
Okur Takip Önerileri
Post apokaliptik bilim kurguları severim ama daha önce yerli bir yazardan bu türe dair bir eser okumamıştım. Güzel bir deneyim oldu.
Sohbet ederek yayılan bir salgın hastalık fikrini çok ilginç buldum. Daha önce ses dalgaları yoluyla yayılan bir parazite Doctor Who dizisinde rastlamıştım ama sohbetle hastalığın yayılmasını çok özgün buldum.
Yazar bu kadar ilginç bir konu bulmasının yanında Murat Sivayuş ve Özgür gibi iki ilgi çekici karakter de yaratmış. Buraya kadar çok hoşuma gitti ama geri kalan karakterler çok yüzeyseldi. İlk başta Şule ilgi çekici gibi duruyordu ama onun da ilgi çekiciliği ilerleyen sayfalarda kayboluyor.
Gelişim kısmını da zayıf buldum, olaylar hep tesadüfler üzerine ilerledi, kurgusu çok zayıf kaldı. Neyse ki sonu değişik bir şekilde bitti de okuduğuma değdi.
Yakında dizisi çıkacak, umarım dizide bu konuyu iyi değerlendirmişlerdir. Şöyle 3-4 sezonluk bir konusu rahat var.
İlk defa bir Reşat Nuri kitabı okudum. Yazarın tarzını bilmediğim için sıkıcı olacağını düşünüyordum ama beklentimin aksine kitabı okurken hiç sıkılmadım, kitap çok akıcıydı.
Feride karakteri bir Milli Edebiyat dönemi eseri için oldukça başarılı bir karakter. Çağdaşı olan eserlerde bu kadar sağlam bir karaktere fazla rastlamıyoruz.
Feride’nin karakter gelişimini okumak çok keyifliydi. İhsan ve Hayrullah karakterleri de güzeldi. Kamran’dan ise hiç hoşlanmadım.
Az'ı okudum. Kitabın konusunu okuduğumda genel olarak beğeneceğimi ama hayran bırakacak bir eser olmayacağını düşünmüştüm. Kitabın ilk yarısında da bu düşüncemi doğrulamıştım ama ikinci yarısında Hakan Günday beni tekrar yanıltmayı başardı ve kitaba hayran kaldım.
Kitapla ilgili çok fazla şey yazmak istiyorum ama spoiler vermeden anlatmakta zorlanacağım için anlatmamayı tercih ediyorum. Kitapla ilgili söyleyebileceğim tek şey bu kitaptan tam anlamıyla keyif alabilmek için Oğuz Atay'ın eserlerini ve hayatını hatmetmiş olmak gerekiyor çünkü yazar bu kitabını adeta Oğuz Atay'a olan hayranlığını ve sevgisini göstermek için yazmış.
Not: Kitapta, Oğuz Atay'ın hayatından ve eserlerinden bahsedilse de eserlerine dair spoiler yer almamaktadır.
Kitapta, Julius Caesar cinayeti ile 2. Triumvirlik kurulana kadar geçen zaman aralığında Cicero ve Brutus'un birbirlerine yolladıkları mektuplar yer alıyor. Cicero ve Brutus'un karakterlerini az da olsa bu mektuplar sayesinde öğrenebiliyoruz, yanlış bildiklerimizin de doğrusunu öğreniyoruz. Mesela ben Brutus'u kararsız ve başkalarının lafıyla hareket eden birisi olarak görmüşümdür ama mektuplarında ne kadar güçlü bir karaktere ve büyük bir zekaya sahip olduğunu öğrendim.
Özellikle son mektubunda olmak üzere Brutus mektuplarında Cicero'yu Octavianus Caesar (Augustus)'a karşı uyarıp ona güvenmemesi gerektiğini söylüyor. Octavianus'un da Julius Caesar gibi tiranlık emellerine sahip olduğunu belirtiyor. Cicero'nun bu son mektuba verdiği cevap kitapta yok ama tarih bize Brutus'un ne kadar da haklı olduğunu gösteriyor. Bu son mektubu okumadan önce Brutus'a gıcık kapıyordum ama artık ona sempati duymaya başladım.
Tarihe ve siyasete meraklı kişilere özellikle son mektup olmak üzere bu kitabı okumalarını tavsiye ediyorum.
Brutus İle MektuplaşmalarMarcus Tullius Cicero · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202258 okunma
Kitabın ilk yarısında İnce Memed pek gözükmedi. İnce Memed olmayınca da benim de okuyasım pek gelmedi. Bu yüzden kitap elimde süründü durdu bir süre. Kitabın son yarısında ise İnce Memed gözükünce kitap yağ gibi aktı.
Ferhat Hoca bu kitapta tekrar gözüktü ama geçmişini yine öğrenemedim. Son kitapta Ferhat Hoca'nın ve Recep Çavuş'un geçmişini öğrenebilirim inşallah.
Geriye son bir kitap kaldı. Araya birkaç kitap koyduktan sonra seriyi bu ay tamamlamayı düşünüyorum.
Ayfer Tunç'u katıldığı podcastlerden biraz tanıyorum. Bir podcastinde bu kitabından bahsetmişti. Dediğine göre Suzan Defter, satın alındıktan sonra en çok iade edilen kitapmış. Bu iadelerin nedeni kitabın kötülüğünden değil de baskı hatası var zannedilerek yapılıyormuş.
Kitap iki kısımdan oluşuyor ve her iki kısım da birer günlük şeklinde kaleme alınmış. Kitabın sol tarafında erkek karakterin günlüğü var, sağ tarafında ise kadın karakterin günlüğü var. Önce erkeğin günlüğünden bir bölüm okuyup, sonra geri dönüp kadının günlüğünden bir bölüm okumak gerekiyor. İlk önce bir günlüğü sonra da diğer günlüğü okurum dememek lazım. Bu yüzden okuyucuların kafası çok karışıyormuş ama 10-15 sayfa okuyunca kitabın düzenine rahatlıkla alışılıyor.
Kitabın yazılış tekniği ilginç ve güzeldi. Yazarın üslubu da çok hoşuma gitti. Kitapta fazla bir olay olmasa da kendisini okutturuyor. Yazarın diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum.
Bazen bazı yazarlar, yazdıkları karakterlere gıcık kapabilir hatta onlardan nefret de edebilirler. Bu yüzden bu karakterlerin başlarına olmadık işler açıp dururlar veya onları bir şekilde geri plana çekmeye çalışırlar. Bu kitabı okurken Yaşar Kemal'in İnce Memed'e benzer duygular hissettiğini fark ettim. Yazar kitap boyunca İnce Memed'i sürekli olarak geri planda tutmuş ve adeta İnce Memed'i kendi kitabında bir yan karaktere çevirmiş.
İnce Memed'in pasif kalması okurken canımı sıkmasına rağmen kurguyu o kadar da kötü etkilememiş. Hatta kitabı bir kişinin hikâyesinden bir sınıf mücadelesine çekmeyi de bu sayede başarmış.
Sınıf mücadelesinin kitapta bu kadar yoğun olmasında iki kitap arasındaki zaman farkı etkili olmuş. Yazar bir yandan siyasi fikirlerini özgürce yazabilecek kadar popülariteye ulaşmış, bir yandan da bunları kimseyi irrite etmeden eserine işleyecek kadar yazarlık yeteneğini geliştirmiş.
2. kitabı 1. kitaba göre edebi olarak daha başarılı bulmama rağmen 1. kitabı daha çok beğeniyorum ve gönlümdeki yeri bir başka.
Bir İhsan Oktay Anar kitabını beğenmeyeceğim kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi. Maalesef bu kitabı beğenmedim.
Kitabın konusu ve karakterleri çok güzel olmasına rağmen yeterince iyi anlatılamamış. Osmanlıca kelimeler bir Anar kitabına göre normal seviyede olmasına rağmen terim kelimeler aşırı fazlaydı. Zaten bilgimiz olmayan bir alanda geçiyor kitap, yazarda bizi bu terimlere boğunca iyice içinden çıkılmaz ve anlaşılmaz bir metinle karşı karşıya kalıyoruz. Amat da bir gemide geçmesine rağmen bu kadar zorlayıcı bir eser değildi. Bu yüzden kitabı tamamlanmış bir eser olarak değil de taslak halindeki bir metin olarak görüyorum. Büyük ihtimalle yayınevi baskısıyla bitirilmemiş bir eseri yayınladı yazar.
Yazara başlamak isteyen arkadaşlar bu kitaptan uzak dursunlar.
Evrak Kürek’i Murat Eken’in muhteşem seslendirmesiyle dinledim. Daha önce yazarın Liseden Arkadaşlar kitabını da dinleyip sevmiştim. Bu kitabı da beğendim.
Kitapta Selçuk Aydemir’in sektöre nasıl atıldığı, başından neler geçtiği ve çaylaklara tavsiyeleri yer alıyor. Bir anı kitabı olmasına rağmen kesinlikle sıkıcı bir kitap değil, eğlenceli ve komik bir kitap.
Madame Bovary’ye geçen ay başlamıştım ama sıkıldığım için bırakmıştım. Dün Anna Karenina’nın bu kitaptan esinlendiği aklıma gelince yarım bıraktığım yerden kitaba devam ettim. Kitap sıkıcı olduğu için hızlı hızlı okudum, betimlemelere fazla dikkat etmedim. Buna rağmen kitap hala sıkıcıydı. Madame Bovary evinde ne kadar çok sıkıldıysa ben de okurken en az onun kadar sıkıldım.
Tolstoy benzer bir konuyu Anna Karenina’da 1000 sayfa boyunca anlatmasına rağmen kitap ne kadar da güzeldi. Bir de Rus edebiyatına sıkıcı derler.
Hakan Günday okumaya tam gaz devam. Olabildiğince yazım sırasıyla okumaya çalışıyordum ama sıradaki kitapları fazla ilgimi çekmediği için Zamir'e atladım.
Kitapla ilgili çok fazla olumlu yorum okuduğum için bu kitapta beklentimi yüksek tutmuştum ve beklentimin de üstünde bir kitapla karşılaştım. Kitabın sonundaki bir kısım beni rahatsız etmeseydi kolaylıkla yazarın en beğendiğim kitabı ilan edecektim.
"Allah var mı?" plebisiti mükemmeldi. Bu kısmı daha önce Günday okumayan 3 kişiye de okuttum, okuyanlar da beğendiler. Türk başbakan, General Dadjo ve onun hediyesi, good luck suikasti, özel yapım çuval, 12 aile ve çizgi roman da kitaptaki diğer muhteşem olaylardı.
Spoiler
Türklerin Almanya'dan gönderilmesi, İngiltere'deki azınlıkların fayda endeksi, silahlı örgütlerin partileşmesi, hücre hapsiyle terör örgütü kurma, good luck suikasti, yardım kuruluşları gibi unsurlar üzerinden yazar güzel tespit ve eleştiri yapmış.
Spoiler bitti
Günday'ın okuduğum her kitabında yazım dilinde farklılıklarla karşılaşıyorum, bu kitabında da yazım dilini değiştirmiş. Kitap olabildiğince sade bir dille yazılmış ve dil oyunları da minimumda tutulmuş. Yeni başlayanlar için bu kitabı okumadan önce Malafa'yı öneriyordum ama başlangıç için bu kitap daha iyi bir tercih olur. Artık bu kitabı önereceğim.
Zamir = Malafa = Kinyas ve Kayra > Piç > Azil > Zargana
David Copperfield, Dickens'tan okuduğum 7. kitap oldu. Okuduğum her Dickens kitabı gibi bu kitabı da çok beğendim.
Kitap yazarın diğer kitaplarının aksine kahraman bakış açısıyla yazıldığı için okuması kolay ve keyifliydi. Ama kitaba da adını veren David Copperfield karakterini benimseyemediğim için kendimi kitabın dünyasına tamamiyle veremedim.
Diğer Dickens romanlarına göre ana karakter yeterince acı ve zorluk yaşamıyor. Yazar diğer kitaplarında bunlara beni çok alıştırmıştı, bu yüzden Copperfield'ın rahat olmasından ben rahatsız oldum.
Sydney Carton, Küçük Nell, Miss Havisham gibi etkileyici karakterler bu kitapta pek yoktu. Karakterler daha elle tutulur ve gerçekçi karakterlerdi. Kitap otobiyografik bir eser olduğu için yazar karakterleri büyük ölçüde çevresinden almış, bu yüzden kitap bu kadar gerçekçiymiş.
Kitap bir başyapıt olmasa da yine de okunmasını tavsiye ederim.
