Evrenin sahibi yaratmış, insan etmiş, ruhundan bir parça üflemiş, her gün yeni bir şans veriyor. Az canımızı sıkan biri oldumu nasıl bir yanılsamaya düşüp insan beğenmiyoruz. Bir hocamız kuyruğunuza teneke bağlayacak hali yok insan insanla imtihan olur demişti. Öfke, gurur, kibir bir köşeye bırakılsa yaşadığımız her musibet nefse törpü olsa. Söyleyene değil söyletene baksak. Yaralandığımız her olayın ruhumuzun karanlık yanına bir ışık tuttuğunu farkedebilsek... Birilerine kızıp öfkelendiğimiz, kırıldığımız şeyler aslında bizde olan şeylermiş. Dışarıyı bırakıp içeriye bakalım. Kalbimize dönelim.
Geç oldu ama şu farkındalık hayat kurtarıyor.
Elhamdülillahi ala külli hal.