“Kitapların yüreği vardır,” dedi kedi birden. Kedinin yıldızların aydınlığı vuran göz bebekleri güzelce parıldıyordu.
“Kitaplar oldukları yerde kaldığı sürece, yalnızca kağıt tomarlarından öteye geçmez. Muazzam güç harcanan şaheserler bile, kapakları açılmadığı sürece kağıt parçalarından ibarettir. Fakat insanların duygularını döktükleri, değer verdikleri kitaplar yürek barındırır.”
“Yürek?”
“Evet, yürek,” diye yanıtladı kedi, kararlı bir ses tonuyla.
“Şimdilerde insanların kitaplarla temas şansı azaldı. Duygularını kitaplara dökerek okuyabilen insanlara nadiren rastlanıyor. Bunun sonucunda kitaplar da günden güne yüreklerini yitiriyorlar.”