DoktorLeon
@Unutulmusbellek
Sayılı günlerin 8. Gün şairi ve onun kara defteri
Üşütmek sadece rüzgarın, havanın marifeti değildi. İnsanlar da yeterince üşütürdü...
Dikkat dikkat
Beğenmeyin ulan şu yazılarımı. Öldükten sonra değer görmek istiyorum. Çıkar için yazıp çizmem. O kadar.
Dağlar, taşlar da ağlar bazen halimize. Gökyüzünün içi sızlar kararır, yağmur olarak ağlar bize ve tüm umut kara toprağın ekin vermesiyle başlar.
Merve
@Haslanmisharikalardiyari
·04 Şubat 2023 00:40
İnsanın bir derdi olduğunda sanki dermanını, çaresini bulacakmış gibi kime rastlarsa anlatmak ister. Anlatacak insan bulmadığı takdirde de kendi kendine yahut taşlara, duvarlara anlatmaya mecbur olur.
Sayfa 86 - İş BankasıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben mi büyüğüm, dünya mı ?
Biri bana fan hesabı açsın ya. Böyle manyak manyak yazı ve betimlemeleri daha çok kişi okusun görsün ki hallerine şükür etsinler. Yine de kendimi seviyorum. Yani bazen..
Tanrıya yar dile diyar
Tanrının kadın olmadığına eminim. Çünkü bu denli kıyım ve nahoşluğu bir kadın eli yapamaz.
Agresif muhasebe
Beynimde bir fırtına var ve sürekli tersine deniyor. Yıldırımları, şimşekleri gözlerimde saklıyorum. Gök gürültüleri ise dudaklarımın arasında hazır ve nazır. Sakın ola iklimimi değiştirmeye kalkmayın yoksa gazabım sizi yeni bir buz devrine sokabilir. Bir daha baharı görmemek üzere...
Tanrı
Bir gün semâya yazacağım : "Yıllarca tanrıyı gökte, yerde aradınız. Lakin kalplerinize bakmayı unuttunuz."
Bir uçaksam düştüm, gemiysem battım.
Koca bir nesil var ve gayeler hep aynı. Oku, meslek sahibi ol, evlen, üre ve öl. Uyumsuzum, çok uyumsuzum. Bu bir rüyaysa lütfen uyandırın. Çünkü ben artık ne siyah ne de beyaz olmak istiyorum diğer herkes gibi gri olmak istiyorum. Toplumun vebalısı olmak çok yoruyor. Anlıyorum hastalık saçan ve toplumu uyandırmaya çalışan bizleri, bizler dahi istemiyor.
Beyazın en kara tonu
Üşeniyorum her şeye. Git gide kötülüyorum. Ruhumdaki çıban gittikçe büyüyor. Çok ömrüm de yok. Ama yaşıyoruz işte. Anın tadını almaya çalışıyorum. Ne kadar acı da olsa. Gökyüzünü seyrediyorum sonra. Güneşi, bulutları, maviyi... Fark ediyorum ki karartılar kalmamış artık. Koca mavinin üstünde artık hiç bir "V" harfi görmüyorum. Koca gök kuşları da içine hapsetmiş. Özgürlüğü, saflığı, iyiliği hapsettiği gibi. Uzun süredir kar da yağmıyordu. Anlıyorum tanrı nurunu bize layık görmüyor artık..
Ötekileştirme hep var olacktır. Gülüşlerimin arkasındaki acı perdesini yukarı çekiyorum bazen. İstiyorum ki ufacıl mutlulugumun saçtığı ışık diğer yanlarımı da aydınlatsın ve şekerlensin yüreğim. Fakat bir Karadelik gibi daha da büyüyor sanki o yüzden diğer yanımı hep duvar ardında saklarım. Anlıyorum asıl ötekileştirme içimizde başlıyor.
Her şeyin kaynağı korkudur. Biri hariç tüm duygular korkudan filizlenmiştir. İnsanlığın anlam arayışları, düşünceleri, hayalleri hep korku neticesiyle var olmuştur. Ve ilk korkumuz hatta ata korkumuzdan bahsedeyim. Ölüm varsa bir daha hayata gelemeyeceğim korkusu. Dinler, icatlar, arzular, zevkler... Her şey, her şeyin kaynağı budur. Sevgi ve sevgi. O bağımsızdır. Onu tarif edemiyorum. İçimizdeki sevgi kavramı herkeste özneldir. Sevmek ve sevilmek bambaşka bir şey. Ayrı bir tag'da sevgiyi de anlatmak isterim.
Meyrem
@Ylnzlgnsnu
·04 Şubat 2023 00:08
Düşüncelerimiz kafamızın içinde kaldığı sürece hayatta varlıklarını kabul ettirmiş olabilirler mi.düsündügümüz şeyleri yapmış olarak mı tanımlanırız.Kendimize rağmen fillen onaylamadigimiz düşüncelere neden sahip olduğumuzu kabul edecek cesareti gosteremiyoruz.Aslinda hepimizin korkuları aynı değil midir.Dışlanma,yok sayilma,ayiplanma vs. Birbirinden korkan ve birbirini seven insanlarladan oluşuyoruz.Korku ve sevgi birbirine ne kadar paraleldir ya da paralel midir?
Bir kahve mutluluk
Kimseden saygı beklemiyorum. 50li yaşlarımda bir sabahçı kahvesinde kahvemi içerken bir yandan gazete okumak istiyorum. Arkadan nostaljik şarkılar çalsın istiyorum. Özellikle de Selda Bağcan- han sarhoş hancı sarhoş.. gençler doluşsun yanıma. Saz, söz , şiir dinlesinler. Bir yandan yılların verdiği tecrübeyle düşünüp, bir yandan akranlarıyla konuşuyorlarmış gibi samimi ve güvende hissedeceğim. Tabi, basamak çok takatim var mı bilmiyorum. Nice yıllara.
Serzeniş
Eski kıymetim yok. Tarlalarımda açan renk renk çiçekler soldu, arşa uzanan ağaçlarımda danelerime kırağı düştü, gökyüzündeki uçan kuşlar bir bir düştü yerlere, güneşim yerini mum ışığına bıraktı, beni beni bıraktım fakat dünya beni bırakmadı.
Kor
Uzun lafın kısası hayat çok güzel arkadaşlar başından sonuna ölüm olsa da. Her gün yeniden canlanıp hayata dönmek ve öğle vakti boğazımıza kadar kömürlere yığılmak, bir çakmak ateşiyle tüm dünyayı içinde kavurup kimseye zarar gelmesin istemek... Sen çok güzelsin dünya, içindeki tohumun filiz açacak ve dağlarından denizler dökülecek bir gün lakin o zamana dek ben hep yanacağım. Dumansız, zararsız ama hep...