Sen yazmıyorsun. Ben de mektuplarımı postalamıyorum sana. Bana kalsınlar. Bari onlar. Anılar, pembe bir buğu olmaktan çıktı çoktan.
Biraz sonra, gün bütün fazlalıklarından arınıp çağdaş tirşe rengini bulduğunda sen girdin içeri. Geniş zamanda. Bir gün boyunca usulca hazırlanan, ânı kollanan, gelip çatması beklenen, yine de beklenen anda geldiği için şaşırtıcılığı büsbütün artan bir doğaçlama gibi.
“Eskiden yalan söylemezdin Nedim. Ne o? Sen de mi değiştin yoksa? Çevremdeki herkes hızla değişiyor, kimseyi tanıyamıyorum.”
Okur Takip Önerileri
“Ne o? Daldın.” Kırık dökük bir kahkaha. “Kaç zamandır aradığın yok bizi, beni.”
Sımsıkı kapanmış yaprakların açılması on yıl sürmüş bir zambağa benziyor şimdi. Taç yapraklarına dökülen titrek tohumlar, kalıcı bir sarı boya bırakmış teninde.