daphead
@XxHivronXx
ya save
ya delete
at
avrat
save et
“büyük çöküntü ve melankoli anları dışında neşeli”
İstanbul
İstanbul, 1 Kasım
162 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
uzun süredir ben, ben değilim.
birçok kişinin yaşamındaki monotonluk ve sıkıcılık, onların yaşamdan beklediği değil, hatta bir yaşam istememelerinin sonucu da değil ama bu kendi farkındalıklarının uyuşukluğu, zekanın kendiliğinden bir alaycılığı.
kendi pisliklerinden iğrenen domuzlar vardır ama uzaklaşamazlar çünkü iğrenme hissi o kadar güçlüdür ki paralize olurlar. bu, bir insanın tehlike karşısında kaçması yerine donmasına benzer. benim gibi kaderleri içinde yuvarlanan domuzlar vardır. günlük yaşamın sıradanlığından kaçamazlar çünkü kendi yetersizlikleriyle büyülenmişlerdir
özellikle de açık pencerelerden iplik gibi akan suyun karşısında, içimdeki duyguları araştırıyorum. ne hissettiğimi ya da hissetmek istediğimi bilmiyorum
Okur Takip Önerileri
tüm yaptıklarım, düşündüklerim ya da bir seri teslimiyetler, dışarıya kendimi bu yolla ifade ettiğimden ya bana ait olduğunu sandığım sahte bir kimlik için ya da varsaydığım koşulların ağırlığını soluduğum havaya bağladığım için. bu görme anında, birden yalnız olduğumu anladım. her zaman vatandaş olduğumu sandığım yerde bir sürgündüm. düşüncelerimin merkezinde ben, ben değilim
yine de bazen farklıyım. bazen anneleri olmamışların ve hiç olmayacakların ılık gözyaşlarına sahibim ve bu ölü gözyaşlarıyla yanan gözler kalbimin içinde yanar
Keşke bir kahve makinem olsaydı, diyerek uzanıyorum cezveye. Sonra Zınar’ın dedesinin meşhur sözü düşüyor aklıma: “belki ya da keşkenin tohumu yeşermez“
Zınar
Keder dolu yastığıma koyuyorum başımı bir umutla. Sabah uykusunu özledim, seni özlediğim gibi. Fakat uyumak ne mümkün, anıları düşlemek varken.
Sayfa 58Kitabı okudu
Kül
Susar, sigara içer, en olmadık konulardan konuşurduk ya da. Bir anlık mutluluk bile değildi bu.
(Sevgi soysal)
Sayfa 42Kitabı okudu
***
Tabi bunlar senelerce cahil cahile takılınca, birbirlerinin Her ayıbını, her eksiğini örtüp durmuşlar. Koskoca edebiyatı aşktan ibaret sanıyorlar yahu, olacak iş mi? Yazsana yazabiliyorsan Cemaatleri, küçücük kızların başlarına gelenleri işlesene yiyorsa. Jean paul sartre’ın tam da bunlar için yazmış olduğu bir sözü vardır: “bir aptal her zaman kendine hayran olacak daha aptal birini bulur.”
birikmislerden
şimdiye odaklanmak, benim için önemli olan veya sürekli dikkat ettiğim bir şey değil. zamanı, bütün akışı içinde arzularım ve koşulsuz olarak kendim olmak isterim
ruhuma işleyen sürekli bir duygum, kalıcı bir heyecanım yok. içimdeki her şeyin başka bir şey olma eğilimi var. ruhum, yaramaz bir çocukla uğraşır gibi, kendisi için sabırsız. huzursuzluğu artıyor ve hep böyle olacak. her şey ilgimi çeker ama hiçbir şey beni yakalayamaz
Yaşamdan fazla bir beklentim yok ve bu kadarını bile elde edemedim. Yakında bir kırlık arazi, Güneş ışığı, biraz ekmek ile birlikte biraz huzur; beni sıkmayacak bir var olma bilinci, başkalarına ihtiyaç duymamak, başkalarının da bana ihtiyaç duymaması - Kötü kalpli olduğumuz için değil de ceketimizin düğmelerini açmaya üşendiğimiz için bir dilenciye bozukluk vermekten kaçınmamız gibi, bunlar da benden esirgendi
Sayfa 22Kitabı okudu
kadının direnişi kadına mirastır
Güleda Cankel’e saatlerce işkence eden katilin, “senin ne zaman öleceğine ben karar veririm” Diyebildiği zamanlardaydık. Kadınların yaşayıp yaşamayacağına, hatta canın bedenden ne zaman ayrılacağına karar verme cüreti gösteren erkekliği yaratan koşullar ortadan kalkmadan sakinleşmeyecektik. Tarihin en eski ve ilkel yanılgısını, erkeklerin kadınlar üzerinde imtiyaz sahibi oldukları sanısını ortadan kaldırana kadar sürecek, tarihin en haklı öfkesiydi bu. Düşünün, babasının anlattığına göre Güleda, okulunda yazdığı yazıda da kendini “sessiz, sakin biriyim”
Diyerek tanımlamış. İşte o sessiz sakin birini, adamın biri saatlerce işkence ederek öldürdü. Şule Çet plazalardan aşağıya, tecavüze direndiği için öldürülüp atılırken, ondan yıllar önce Özgecan tecavüze direndiği için öldürülüp yakılırken, ondan yıllar önce Münevver Karabulut bedeni parça parça doğranırken nasıl sakin kalabilirdik? bu şehirlerde her gün kadınların kanı akıtılıyorken, kadınlar sakin kalamazdı.
