Asıl acı anlattıklarımız değil, anlatamadıklarımız. Asıl acı, bize anlatılamayacak kadar büyük acılar yaşatmış insana, gönül vermiş olmamız.
Cemal Süreya
Şimdi nasılsın, şimdi nasılım hiç bilmiyoruz. Birbirine yabancı iki insan bile değiliz artık. Çünkü o yabancılar bir gün tanışabilir. Lakin sen ve ben asla tanışamayacağız.
Size olan kırgınlığım kendi içimdeki evleri yaktı. Evlerim yandı bayım, bahçelerim.. Size her inanmaya çalıştığımda ellerim de yandı. Ellerim bayım, sımsıkı tuttuğunuz ellerim yandı. Size hak vermek istedikçe içimdeki köprüler yıkıldı. Kısacası, içimdeki bir şehri üzerime yıktınız bayım. Ve bunun telafisi yok artık. Üzerime ufalanan şehirden kalan kırıkların üzerinde ayaklarım acıya acıya dans etmeyi öğrendim böylelikle, teşekkürler.