“Sonra güneş doğar ve ihtiyarın yaşama içgüdüsü ölüm özlemini yenilgiye uğratır:
“Ölümün mağarasından çıktı.
Güneş ne güzelmiş,
Ne güzelmiş kıyıda koşan çocuk
Kayalara martılar gibi konan aşıklar,
Açıklardaki beyaz tekne.
Ne güzelmiş Karacaahmet’de
Adsız bir ölü olmamak.”
Sayfa 229 - sistem yayıncılık