İşte, tam böyle sevmiştik birbirimizi, gece sessiz bir gündüze dönüşene kadar. Onun yanında yatarken, fiziki aşkın, birbirimizin kollarında olmanın ve bir şeyler alıp vermenin ne kadar önemli olduğunu görebiliyordum. Evren infilak ediyordu, her bir zerrecik birbirinden koparak- bir bebeğin annesinin rahminden koptuğu, dostların birbirinden ayrıldığı ve herkesin kendi yoluna koyulup hedef kutusu olan ölümün kucağına doğru tek başına gittiği gibi- bizi karanlık ve yalnız bir mekana fırlatıyor, bizi sonsuza dek birbirimizden ayırıyordu.
Günümüz geçmiş ve gelecek daha anlaşılır hissedilebilir yazılamazdı. Okurken anın içerisinde yaşıyormuş gibi hissettim kendi incecik ama okuduğum en kalın kitaplardan biriydi 👌