söyleyeceklerimin arasına gizlenmiş kurutulmuş bir yaprağın ve yüreğimin cümleleriyle bütünleşmiş anlamsızlığımın anlamını taşıyan ezgilerden mahrum ve yahut kalubeladan süregelen karanlık ruhumun sayfalarında gamsız sevgiyle kurutulmaktan kurtulmuş o yaprağın huzuruna gizledim seni.
Bir uzun cümlenin beynimi bu kadar yormasından sonra anladım ussal bir teorinin kaç sezonluk diziden ibaret olduğunu. Yanlız yalnızlığımın her noktasında dizlerinde biteceğimin ve bitişimin bitikliğinde kopartılmış bir hayatın kopyasını bulurken gözlerini de güzün yaprak dökümlerinde oluşan en büyük olgunun olgunlaşmasıyla çözümledim çözemediğim o arayışı şevkatinin şevkinde...
Ruhum, devinirsin nasıl da yeğin, çevik, Ve, suda bayılan yüzücü gibi usta, Yol açarsın kendine derin sonsuzlukta Dile gelmez ve erkekçe bir hazla, esrik