Ne harabeleri ne de fıskiyeleri görmek istiyorum, hatta alışveriş yapacak istek bile duymuyorum. Bu haldeyken kafedeki sandalyede oturup sokağın kokusunu bir köpek gibi koklamak, konuşma ve seslere kulak verip yürüyen insanların yüzüne aval aval bakmak yetiyor bana.
“Hayır, hiçbir açıklaması yok bunun! Acı ve ölüm... İyi ama niçin?”
Onca insanın yaşadığı şu koca kentte, onca eş dost arasında ve onca aile üyesiyle birlikteyken, ne denizlerin dibinde, ne de toprağın binlerce metre altında bir benzeri daha bulunamayacak korkunç bir yalnızlıkla yüzü divanın arkalığına dönük yatarken, yalnızca geçmişin hayaliyle yaşıyordu. Geçmişten birbiri ardına tablolar canlanıyordu gözünde. Hep yakın zamandan başlıyor, uzağa, en uzağa, çocukluğuna doğru gidiyor ve orada duruyordu.
İş bankası kültür yayınları
Okur Takip Önerileri
Ne bu şimdi? Ne için bütün bunlar? Olacak şey mi! Böylesine anlamsız ve iğrenç olabilir mi hayat? Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?..