“Gelişmiş insan hüznünün, mutluluğunun, özleminin, kaygısının, çoşkusunun; yani duygularının farkına varır. Mesela hüzün, kendi başına müthiş bir deryadır. Hüzünlenmeyen insan gelişmemiş bir insandır.”
“ Herkes tarafından bu şekilde yüzüstü bırakılmışken içimde hissettiğim şiddetli ve bilinmeyen sarsıntıları neden kendi kendime anlatmayı denemeyeceğim ki?”
“… hangi dönemde olursa olsun insan hayata karşı “merak” duygusunu kaybetmeyecek, “bilme” çabasından vazgeçmeyecek, “öğrenme” eylemini bırakmayacaktır. Ancak bunu yaparsa kamil insan olma şansı vardır.”