Merak ediyorum, acaba nefret onun ruhundaki tüm sevgiyi alıp götürmüş mü yoksa herhangi biri ya da bir şey için biraz olsun sevgi kalmış mı içinde? Onu kurtarabilecek kadar sevgi.
İçimde tuhaf bir his daha var; sanki ardımda bir kapı açılmış, beni anlayamadığım ya da hiç sevmediğim ama içinden geçmem gereken yepyeni bir dünyaya kilitlenmiş gibiydi.
Her şey şuraya varıyor: Başka insanların fikirlerine göre yaşamanın hiçbir faydası yok. Yapabileceğin tek şey, kendi fikirlerine göre yaşamak. Sonuçta ben kendime inanıyorum.