Doyamadım sana biliyor musun? Doyamazdım da zaten. İçimde sana karşı çok hasret biriktirdim. Konuşurken de özledim, karşımdayken de özledim, başucumdayken de özledim hatta sana sarılırken bile hasrettim ben sana.. Kimseyi senin kadar özlemedim.. kimseyi özlemek bana bu kadar acı vermedi. Şimdi nerdesin bilmiyorum ne hallerdesin bilmiyorum. Gözlerin kime gülüyor bilmiyorum aslında merakta etmiyorum. Sadece kalp unutmuyor ağrısını, kanayan yarasını. Sana olan sitemimi belki hiç bilmeyeceksin, her gece sana kırgın uyuduğumu, ağlarken uyuyakaldığımı bilmeyeceksin. Olsun merhamet bilmeyen yüreğinden öpüyorum, benim halimi görmeyen gözlerinden öpüyorum, her defasında beni kapıya kadar ittiğin elini öpüyorum.. Bilirsin kalbimi bin parçaya bölüp elime versen üstüne kan sıçradı diye ben ağlarım.. Çünkü ben senin gibi vicdansızın kadınıydım...
Hasta oldun, geçmiş olsun diyemedim. Doğum günlerin geldi geçti, iyi ki doğdunlarımı dileyemedim. Hapşırdın, çok yaşa! diye seslenemedim. Tuttuğumuz takım şampiyon oldu,mutluluktan sarılamadım. Esnedin, üzerini örtemedim. Kıvrılıp yattın, uyuyakalırsın diye korktum rahatla uyu diyemedim. Seni hiç yanımda uyutamadım, doya doya bakamadım.Üzerinde kokum kalır diye sıkı sıkı sarılamadım.Dünyanın en ufak duygularını seninle yaşayamadık. Olduğun yer uyuduğun omuz kıymetini iyi bilsin, yere düşen saç teline bile dua etsin. Ben evinin içinde ki rüzgarına muhtacım.