"Orman, yaralı bir ejderha gibi uluyor; can derdiyle tepinen bir hayvan gibi bağrından göklere alevli nefesler yükseliyor."
Korkunç...
Bu kelime bile hafif kalmış çekilen acıları anlatmak için.
Sadık'ın boğazı düğümlendi, ben yutkunamadım.
O üşümediğini kendine kanıtlamaya çalışırken, sıcacık yatağımda savaşın tüm soğukluğunu yüreğimde ben hissettim. Ona vurdular, acıyı bedenimde yine ben duydum. Onunla birlikte korktum, aile özlemi çektim. Onunla birlikte hayatı tüm acılarına rağmen sevmeyi öğrendim.
Bu kadar etkilenebileceğimi, bu kadar derinden sarsılacağımı, içimde duyduğum bu boşluğu asla tahmin etmezdim doğrusu.
Cengiz Dağcı'dan okuduğum ilk kitap. Bana bu muhteşem adamı tanıtan, ödev olarak kitabını okumamı sağlayan sevgili Murat Özşahin hocama sevgi ve saygılarımı sunarım.
Sırada (Yurdunu Kaybeden Adam) var. Bakalım Sadık Turan'ın başından daha neler geçecek...