İçerisinde bulunduğu yalnızlık çöllerinden seslenir bize üstat bu kitabında...
Öyle bir yalnızlıktır ki o; paylaşılmazdır, sağırdır, kendi tutukluğunda özgürdür onun yalnızlığı...
Üstat bu kitabında bizim yalnızlıklarımıza seslenir bu sefer:
Yalnız kaldınız sanırsınız,
Biliyorum.
Yalnız bırakılmışsınız,
Biliyorum
Ötesi yok.
Ardından bizim yalnızlıklarımızı bırakıp kendi yalnızlığını anlatır. Kim bilir? Belki de biz üstadın dediği gibi sanıyoruzdur. Ama yalnız sanmak buysa, Yalnız olmak nedir? Yalnız sanmanın ötesi yalnız olmak nedir? İşte üstat bunu açıklıyor:
Ötesi var:
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanın kendine mektup yazması
Ve dönüp-dönüp onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.