Arzu’
@__arzuuoguz
Utopian searches within dystopias.
Bursa
353 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Olmadığın gibi hiç olmayacaksın; ya olduğun gibi olmanın hüznü...
Ama seviyor diye bir insanın öldürülmesi,
Hiç de doğal bir ölüm sayılmaz, değil mi?
Namus dediğiniz elle tutulmaz gözle görülmez,
Ona sahip olmayanlar bile,
Sahipmiş gibi görünürler çoğu kez.
Okur Takip Önerileri
Bir kadın ki güzel olduğu halde, kibirlenmez;
İyi konuşabildiği halde, gevezelik etmez;
Gösterişi sevmez, zengin olduğu halde;
Her şeye gücü yeter, ama kullanmayı istemez;
Gücendirildiğinde, öcünü almak elinde olmasına rağmen,
Uğradığı haksızlığa sabırla katlanmayı bilen;
Ucuz balığın en iyi parçasını, pahalı balığın en kötü parçasıyla değişmeyen;
Gösterişsiz seçkinliğe, gösterişsiz değersizliği yeğ tutacak kadar kıt akıllı olmayan.
Düşünmesini bildiği halde, bunu hiç belli etmeyen;
Gördüğü halde peşindeki aşıkları, geriye bakmayan biri.
Şimdiye kadar hiç görmedim ben
Kulak yoluyla iyileştirildiğini yürek acısının.
Yüreğinizden vurdular sizi, ruhunuzun yarısı uçtu elden.
Bir kitabı okumaya başladı
Merhameti gördün mü? Tamam, söyleme biliyorsan yerini. Bari hayatta olduğunu haber ver.
“Merhamet ölmedi, değil mi?”
“Çaba istiyor sevgi. Tohum yetmiyor, çapa istiyor sevgi.”
Kalbimi alıp uzaklara gitmek istiyorum.
“Son yılda gördüklerimiz biz de bir şeyi kırdı. Bu şey, insanın güvenidir; o güven ki insanlığın dilini konuştuk mu, bir başkasından insanca karşılık göreceğimize inandırırdı bizi. Gözlerimizin önünde yalan söylediler, insanı küçülttüler, öldürdüler, sürdüler, işkenceye soktular. Ve hiçbir sefer bunu yapanları yaptıklarının kötü olduğuna inandırmak mümkün olmadı. Çünkü kendilerinden emindiler. İnsanlar arasında sürüp giden uzun diyalog bitti.”
“Herkes suya kandı, balıktan başka.”
“Bir şehrin en güvenilir yeri, demek sence kütüphanelerdir. Çünkü kitaplar seslerini yükseltmezler. Bu yüzden kütüphanelerde derin bir sessizlik vardır. Sonra kitaplar tozlarını üzerimize üflemezler. Bu yüzden elbiselerimiz hep beyaz kalır değil mi?”
“Duygularımız hiçbir ifratı kabul etmez. Çok fazla gürültü bizi rahatsız eder; çok fazla ışık gözlerimizi kamaştırır; çok fazla yakınlık veya uzaklık görüşe engel olur. Lafı çok uzatmak veya çok kısa kesmek, söylenen sözün değerini azaltır. Çok fazla zevk ıstırapla neticelenir.”
Ah, denge! Sevgiyle kadirşinaslığın, zarafetle takdirin, güzellikle ahlakın dengesi. Ayak vurularak erişilen bulutlar… Ne kadar nadir!