uriel

uriel
@_april_
"Anlatacak çok şeyim olsa da, anlaşılmak istendiğimden emin değilim." - Charles Bukowski
147 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
uriel
Bir kitabı okumayı düşünüyor
50 Dakikalık Seans
50 Dakikalık SeansRobert Lindner
8.1/10 · 164 okunma
Reklam
Galiba ilk kez aşık oldum. Tatlı. Genel işte yani tatlı biri. Her anlamda mükemmel. Korkutuyor aslında bu mükemmelliyet. Ya alışırsam? Ya üzülürsem? Normal değil mi? Normal bence. Düşünüyorum işte. Düşünmeden edemiyorum. N'apalım? Halbuki aklım ondayken nasıl düşünebilirim ki? O da bi başka çelişki işte. Abartıyor muyum acaba? Sanmam. Neden abartmış olayım ki? Abartsam bile ne bunun farkındayım ne de umrumda. Şu an sadece "o". Aslında sadece şu an değil. Hep "o". Öpesim var. Yine de bazen korku bastırıyor yeniden. Unutasım geliyor. Yani imkansızı başarmak. Peki gerçekte de unutmak istiyor muyum ki? Tartışılır. Belki de beynimiz, düşüncelerimizin yerine aslında kalbimizin iç sesini dinliyordur. Bizim bile bazen çözemediğimiz o iç ses... Benlik? Belki de... Zor ya. Gerçekten zor. Ama aslında her zaman zor albenili gelmez mi insana? Belki de bu yüzden aslında memnunumdur. Üzüntümün de sevincimin de sebebi "o" sonuçta. Göz yaşlarımın akma sebebi önemli mi ki? Akıtan o olduktan sonra... Yoo, neden öyle olsun ki? Peki, ben neden açıklama gerekliliği duyuyorum, onu da çözemedim. Neden açıklayayım? Açıklamam mı gerekli ki? Hayır. Yaşıyorum işte. "O"nunla ama "o"nsuz gibi. Kafamda mı kuruyorum yoksa... Bazen yine korku basıyor ama bu sefer yaşayamamaktan değil, sözde yaşıyor olmaktan. Rüya gibi çünkü. Ya uyanırsam? Ya uyanırsak? Çok felsefe insanı yorar. "O"ndan bahsetmek felsefe mi ki? Belki de... Kim bilir? "O"nsuz "ben" diye bir şeyin varlığına inanmamak da felsefeye girer mi? Meraklıyım. Tüm benliğimle "o"na aitken bu merakım garip aslında. Her şey gibi.
"Benim iyi birisi olmadığımı söylüyorsun. Peki seni kim jüri yaptı?"

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Gözleri dudaklarından önce konuşan birine ilk kez rastlıyorum."
"+ Ben ölürsem küllerimi onun gamzelerine gömsünler Olric. - Siz öldüğünüzde eğer hala gülüyorsa o küller okyanusa yakışır efendim."
Reklam
159 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Acımak
AcımakReşat Nuri Güntekin
8.9/10 · 38,7bin okunma
"Benim için artık işin namuslusu namussuzu temizi kirlisi kalmadı. Ne yaparsın insan melekler gibi yemeden içmeden yaşayamıyor."
Sayfa 137 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
"Ben ölümü zillet ve ıstırap içinde yaşamaya tercih eden bir adamım..."
Sayfa 115 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
"Dağılmış kumral saçlarını yoluyor tırnaklarıyla yüzünü kanatıyordu. Acı onu insanlıktan çıkarmış, tuzağa düştüğü zaman korkusundan kendi kendisini paralayan bir canavar yavrusuna benzemişti. Fakat onu görüşüm dediğim gibi su başlarında gül bahçelerinde olsaydı bilmem bu kadar sevecek miydim? ... Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan ruhundan bir parça hükmüne girmek onunla beraber gülüp ağlamak ıstıraplarını paylaşmak demekti."
Sayfa 91 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
" 'Bu kadar zaman içinde ben nasıl bu kadar değiştim?' ... Evet ben şimdi büsbütün başka bir adamım. ... Fakat çok yorgun ve ümitsizdim. Yukarıda söylediğim gibi bir köşede kendimi unutturmaktan bir parça başımı dinlemekten gayrı arzum yoktu."
Sayfa 87 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
Reklam
"Hani vicdanının sesini daima dinleyecektin? ... 'Vicdanımın sesini daima dinleyeceğim' cümlesini okurken gayriihtiyari gözlerimden yaş geldi. ... Son felâketimin sebebi vicdanımın sesine itaat etmiş olmam değil miydi? ... Programdaki bu iki madde çatışıyordu. Öyle işler çıkacaktı ki vicdan 'yap' derken kanun 'yapma' diye nehyedecekti. Keza kanunun istediği bazı şeyler vicdana dokunacaktı. Bu vaziyet karşısında ne yapmak lâzımdı?!..."
Sayfa 81 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
"Belki çocukça bir fikirdir felsefe kitaplarında yeri yoktur ama ben saadeti ikiye ayırırım. Başkalarından alman saadet başkalarına verilen saadet ve benim için hakikî saadet başkalarına verilen saadettir."
Sayfa 78 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
"Ruhen de çok düştüm çok kaybettim."
Sayfa 77 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
"Bu satırları yazarken hâlâ onun zehir gibi acı ve öldürücü sözleri aklımdan çıkmıyor. Burada bu kırık masanın başında ilk satırları yazdığım gecelerdeki kadar nikbin değilim... Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile çekmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli akıntılar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini gittikçe uzaklaştığını fark edemezmiş... Ta kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar..."
Sayfa 68 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
466 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.