Kevser
@_arcakevser
Öğretmen
Lisans
Gaziantep
6 Ekim
161 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kendi suçumuz olmasa bile, kendimize ait meselelerde kör olmaya mahkûmuz.
Bazen kendime, 'Zaten hayat ne zaman buhranlı olmadı ki?' diye soruyorum.
Acaba ebediyetin alt dili, daha doğrusu dayanağı olan dünya şuurunun bize emanet edildiğini hiç düşünüyor muyuz?
Okur Takip Önerileri
Bir kişi tarafından yapılmış kötülük onun ölümüyle fiziki olarak yok olmaz, zaman ayarlı bomba gibi, genetik ormandaki mukadder tohum misali kendi muhtemel saatini bekler.
Biz, Tanrı'ya benzer varlıklar, bu duruma nasıl düştük? İnsanın geleceğini henüz döl aşamasında kötümserliğe sürüklemek konusunda insanlar ne kadar da başarılı...
Üzülmemek, umutsuzluğa düşmemek, henüz ufuklarda belirenleri görmeye can atmamak elde midir?
Cengiz Aytmatov "Dişi Kurdun Rüyaları"
Cengiz Aytmatov'un Dişi Kurdun Rüyaları, en çok yankı uyandıran kitaplarından biridir. Beni çok duygulandıran bir kitap olmuştur. Akbar ve Taşcaynar adlı kurdun kendi yuvalarını kurmak ve nesillerini müdavim ettirmek adına çeşitli yerlere gidip yerleştiklerinde insanların doğaya ve hayvanlara saldırması sonucu hayvanları yerlerinden etmesi ve insanların canice, bencilce davranışları her yeri zarar vermesi hayvanları yerlerinden etmiştir. En son yerleştikleri yerde de kurtların yavrularının çalınması kurtları derin bir üzüntüye sürüklemiştir. İnsanların hayvanlara çektirdiklerine karşın duyarsızlığı insanların da aynı acıyı çekmesine sürüklemiştir. Kimse kimsenin düzenine karşı koymasa herkes mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşardı. Ama insanın doyumsuzluğu her yeri yakıp yıkması düşüncesizce tahrip etmesi doğayı mahvetmesine neden olmuştur. Çok severek okuduğum bir kitap oldu:) 
Dişi Kurdun Rüyaları
Dünyadaki bütün kötülükler, insanlığın ortak felaketidir.
Yüce efendim, neden bu ıslah olmayacak kadar günahkar dünyayı iyileştirmek gibi imkansız bir şeyi istedin?
İnsanın ömrü kadar bir zaman içinde gelmeyen şeyin, insanoğlu için büyük bir önemi yoktur.
İnsan, zenginliğin cazibesi, birbirini taklit etme ve kibir üçgenine sıkışıp kalmıştı. Bütün kötülükler asırlardır zayıfları tuzağına düşüren bu üçgenden doğuyordu.
Uzay boşluğunda dönüp duran dünyamız da kanlı dramların sahnelendiği bir yerdir sadece... Bu dünya güneşin etrafında döndüğü sürece, kıyamete kadar kan akması mı gerekir?
İnsanlar birbirini neden öldürüyor, neden kan ve gözyaşı dökülüyordu? Neden herkes kendini haklı karşısındakini haksız görüyordu? Gerçek neydi? Biri çıkıp da tetiği çekenin sadece kendisi olduğunu iddia edebilir miydi? Dünyaya hakemlik edebilecek hiç kimse yoktu!
Bütün hayaller öyle değil midir zaten? Önce zihnimizde belirir, sonra da kök salamamış ağaçlar gibi yıkılıp giderler. Yine de hayalsiz yapamayız; iyiyle kötü arasındaki farkı anlayacağımız yolda yürüyebilmek için hayallere ihtiyacımız var.