Oysa ergenlik yaşlarıma dönüp, "Başkası ne der?" diye düşünerek hareket eden hâlimden kurtulup "Ben ne derim?" diyen cesur bir delikanlı olmak isterdim.
Var olan yoklukların ömrünü sürüyorum!
Aşklar bomboş kuruntu, hürriyetler esaret!
Yalnız, "Rakip" ismiyle Allah'ı görüyorum!
Bir yokluk ki, bu dünya, var olandan işaret...
Soylu ruhlarda, acılarını açığa vurmaya engel olan bir utanç vardır; bu acılarını kendilerini seven kimselerden gururla ve bir şefkat zevki içinde daima gizlerler.
Bir kelimenin, bir bakışın, sesteki bir değişmenin, dışardan önemsizmiş gibi görünen bir dikkatin seven bir kalbe yettiğini siz herkesten iyi bilirsiniz; zaten aşkın en büyük üstünlüğü kendi kanıtlarını yine kendisinin getirmesi değil midir?