Çocukluğu anne ve babasından ayrı, akraba evlerinde geçen, kendini hiçbir yere, hiçbir eve ait hissetmeyen bir kadının çıktığı yolculuğu anlatıyor Nermin Yıldırım Ev romanında. Yol ileriye gidiyor ama o geçmişine de uğruyor, aldığı kararın nedenlerini anlatır gibi görünüp. Aslında ne geçmişi, ne yol umrunda. Aklı hep o kararda... Sonuna şaşırmadım kitabın. O son için böyle bir yolculuğa ihtiyacı varmış. Evini buldu mu bilemem ama en azından yola çıktı.
