Müntekim, Şebnem için bütün dünyaya çay ısmarlamak istiyordu, ben de bu kitap için Menteş'e çay demleyip, kitabın sonunu beraber yeniden yazalım, mutlu mesut bitirelim istiyorum. Kurgu mükemmel. Her sayfasında 'aaa, yaaa, nasıl yani, e yok artık' dedim de durdum. Hele ki Şebnem Şibumi, karakterler arasında en sevdiğim oldu. Gerçek ile aramda kitap boyunca bir bağ kurdum ve kendimi istemsizce ona üzülürken buldum. Zor bir hayatı vardı ama zor bir hayatı olduğundan Gerçek'in de haberi yoktu. Hayata annesiz başlayacak kadar şanssız, Hayati gibi bir babaya sahip olacak kadar şanslıydı. Hayati, Gerçek'i seviyordu. Şebnem, hayatının doğru adamını bulacak kadar şanslı ve onu gerçekten tanıyamayacak kadar şanssızdı. Hayati, Şebnem'i de seviyordu. Müntekim, sevmek gibi kutsal bir duyguyu her hücresinde hissedecek kadar şanslı, sevilmek gibi kutsal bir duyguyu tadamayacak kadar şanssızdı. Hayati, Müntekim'i sevmiyordu. Ve ben, birkitapsever, Korkma Ben Varım'ı okuyacak kadar şanslı, Murat Menteş ile bu kadar geç tanışacak kadar şanssızdım.
