Üstad’ın, "Zindandan Mehmet'e Mektup" şiirinin şu satırları geliyor oracıkta aklıma:
Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccademin yününde şefkat;
Beni kimsecikler okşamaz mâdem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccadem!