Aşk bir öfke gibi yanıyordu içimde; sevecenlik yangına dönmüştü; ondan nefret ediyor, ona tapınıyor, ona acıyor, cezbeye tutulmuşçasına tapıyordum ona.
-Gözleri olanlar mutluluklarının farkında değiller, dedim sonunda.
-Benim gözlerim yok, ama işitmenin getirdiği mutluluğun farkındayım, diye haykırdı hemen.