Öncelikle kitabı çeyreğini okurken bırakırsanız kitabı anlayamazsınız. Sıkılırsanız eğer bazı yerleri göz ucuyla geçin derim. Özellikle avukat ve Ömer kısımlarına kadar gelip buraları okumalısınız, bu kısımlardan sonra bırakıp bırakmamak bu noktada size kalmış....
Kitap denildiği gibi Almanya’ya göç eden bir ailenin kızı olan Hanne’nin kendini arayışını konu ediyor. Önceden başından geçen olayları size hemen “bu olayları yaşamıştım ondan dolayı...” diye vermiyor. Hanne’nin kafasında sürekli eski hatıralar dönüyor. Ona söylenilen bir sözden, yakaladığı bir cümleden eski bir olaya gidip geliyor aralarda.
Açıkcası kitabın ilk 60-70 sayfasını çok ama çok zorlanarak okudum. Yazar Hanne karakterinin yaşadığı o durumu anlatmak için aynı anlam içeren farklı cümleler kurup(aynı cümleler dahi olabilir) uzatınca işin tadı kaçmıştı biraz. İç sesim hep “Kısa cümlelerle de bu duygular bize geçebilirdi” diyip durdu.-Bu ses aslında kitabı sevdiğimden bir annenin yakınması gibiydi diyeyim :)- İyi ki Hanne neler yaşamış diye merak ettiğimden devamını getirdim. Sonrasında da kitabı elimden bırakmadım diyebilirim. Aklım hala göz yaşımın aktığı yerlerde olacak...
Hikayenin sonunun böyle bırakılmasını ayrıca çok sevdim. ~ Eve gel
