Sabitlenmiş gönderi
Gri bir ateş düştü kül tablasına,
Önce yavaş yavaş işledi nahif ruhuna.
Ciğerlerindeki tüm nefesi sömürdü sonra,utanmazca...
Bir insan ömrünün bir kelebek ömrüyle yer değiştirmesiydi zehir.
Fakat geçmişti artık,gençlik uçurumdan atlamıştı çoktan...
Ve şimdi nasırlı elleri hayalkırıklığıydı yaşayamadığı ömründe,
Yapamadığı çok şey vardı,siyahla süslenmiş düşüncelerinde.
O vakit artık kirli gri hayatıyla kahverengiye bulanma zamanı gelmişti,
Toprak ana kucak açardı zaten;iyiye de kötüye de.
Beklemediği anda gidiyordu,bir nefeslik ömrü.
Şimdi sıra yeni hayatlarda,yeni umutlarda ve yeni yaşamlarda...
Buse (Bana aittir.)
152 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
5 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Buse tekrar paylaştı.
Sözcükler, karşısındakini incitirim kaygısıyla titreyerek çıkardı ağzından.Zülüfleri dudaklarının üstünde ikinci bir sözdü.Sesindeki her duyguya, yüzündeki her anlama inanırdım.Şiir okurdu.Şarkı söylerdi.Çiçekli gamzeleri vardı.Öyle güzeldi ki, kimse kederini görmezdi.Bir baba acısı fısıldardı arada bir.Uzak bir çocuğa tutunurdu.Hepimizi bu acıyla severdi.Sonra hemen yeşeren otların fotoğrafını çekerdi.Bir gün ışıksız rüzgarsız bir sessizlikle geldi.Gidecegim dedi.Burda üşüyorum.Dünya ağır, insan korkunç...
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakın denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm, aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin, o yalansız, o kuytu gözlerini...
Ümit Yaşar Oğuzcan
Belki bir kitabın aynı sayfasında ağlamışızdır.İşte bu haberimiz olmadığı hâlde dünyanın en güzel karşılaşması olabilir...
Ahmet Batman