Yaşarken başımızdan hiçbir şey geçmez. Dekorlar değişir, kişiler girer çıkar yalnız. Günler anlamsız bir biçimde birbirine eklenir durur ; sonu gelmez, tekdüze bir ekleniştir bu.
Zamanın ta kendisi bu, hem de çırılçıplak zaman. Ağır ağır var oluyor, bekletiyor insanı. Ama ortaya çıktığı zaman canımızı sıkıyor. Çünkü çoktan beri orada bulunduğunu anlıyorsunuz.