O gece endişe ete kemiğe büründü
Tüm ıssız koridorlarda dolaşır oldu
Ve bu demirden kentte sessiz ayaklar,
Bir aşağı bir yukarı süzüldü durdu
Ve yıldızları örten o parmaklıklardan
Bembeyaz yüzler bakındı durdu.
O ise uzandı,hayallere dalmış gibi
Yeşil,serin bir vadideydi sanki.
Onu uyurken görenler
Bir türlü anlam veremediler,
Bir insan nasıl böyle rahat edebilirdi?
Bu kadar yakındayken celladın nefesi..