korku salardı inceliğin acıman tevazuun
dünya ve insan çıkmazlarına yumuşak bakışın
nur sarnıçları ballar koydun çöllere ruh eşiklerine
senden kaynıyordu yine sana kapılıyor ırmakların
yamalı ve tertemiz elbiselerim olunca
her gece mutlak uyanıp adını anınca
bir gün elbette sofraya birlikte çökeriz
sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım
sura vardıkça gövdelendim soyundum aşk duasına
atılıyorum sırlarına açılıyor hücrelerim
menzili çoktan geçtim ün saldı kayboluşum
kendi kuytumda çalkıyor şerbetini ağzım
•abdullah cahit zarifoğlu, kayıt
"Gözleri ne zaman bana dönse, kalbimde bir çekmece açılıyor ve içinden çiçekler fırlıyordu."
Bir şeyleri düzeltmeye yaraları kapatmaya çalışırken yeni yaralar açılıyor kalbimde…💔
Kendini insanlara anlatma tasası son bulunca, hürriyetin de kapıları açılıyor ardına kadar. Bir zindanda susuz gibi insan; bir başka mahkûm onu anlasa, sanki abıhayatı olacak. Fakat Rabbden başka birinin anlaması artık çok da önemli olmadığında, zindanın parmaklıkları kırılıyor.
Cihan Çetinkaya
Uykumu açmak için yapmam gereken şey kitap okumakmış.
Beyin sevdiği şeyi yaparken uykusu açılıyor.