Kitap her bir karaktere farklı özellikler ve anlamlar yüklediği için bence bu kadar büyük bir eser olmuş. Özellikle Crooks’un Lennie ile yaptığı konuşma beni çok etkilemişti. Sonunda ben ama George’a çok kızamıyorum. Ha gerçi tek çıkış yolu Lennie’yi öldürmek miydi orası meçhul… Ama eğer o yapmasaydı bi başkası yapacaktı. Ayrıca ben kitabın son sayfalarına gelmeden George’un Lennie’yi öldüreceğini tahmin ettim ve çok şaşırmadım sonuna. Yine de “uzağa bakmalısın Lennie” kısımları çok hüzünlüydü Vakit kaybetmeden bu kitabı okumalısınız
Öncelikle bu kitapla ilgili söylenen yok ağır yok sıkıcı sözlerine hiç aldırmamalısınız. Kesinlikle insanın yapayalnız olunca ve yapacak hiçbir şeyi olmayınca artık o çıldırma raddesine gelişini o kadar iyi anlatmış ki. Kitabı okuduktan sonra etkisinden uzun süre çıkamadım. Zweig’in yalnızlığı satrançla birleştirmesini ve karakterleri müthiş anlatması, tasvir etmesi beni büyüledi. Kesinlikle bu klasiği okumalısınız.
Hani bazen bir kitapla sohbet etmek, samimi olmak istersiniz ya işte o zaman bu kitap imdada yetişiyor. Dili akıcı, bir oturuşta bitiyor. Oldukça samimi bir kitap. Ama öyle çok müthiş bir kurgu ve son beklemeyin. Bir oturuşta bitiyor mu evet. Ancak heyecan vesaire yok. Vakit geçirmek, kitapla sohbet etmek isterseniz okuyabilirsiniz.
Kitap tek kelimeyle müthişti. İnsanlara fazla anlam yüklemeyi ve önemsemeyi, hatta bunun için ölen bir kadını anlatıyor. Stefan Zweig kitaplarında mesajları alttan alttan öyle güzel veriyor ki. Bence müthiş bir eserdi. Uzun betimlemeleri özellikle çok beğendim.