"... Fakat ne bileyim, ölmeden önce insan yaşar a. Bu dükkanın içinde sürdüğüm hayata yaşamak mı denir? Bu yaşamak değil, uzun ölüm. Denizde gezenler ne mesut insanlar ki, böyle bir bakkal dükkanında karaya vurmuş balık gibi boğulup gitmiyorlar" dedi.
Sayfa 25Kitabı okuyor
O zamana kadar sevginin ne kuvvetli şey olduğunu sevmekle anlamıştım. Fakat bu sıralarda merhametin sevgiden kat kat kuvvetli olduğunu duydum.
İnsan bir mevsimde bir ağacın muayyen bir dalında bir yemiş buluyor. Yiyor ve hoşuna gidiyor. Bir-iki mevsim sonra yine aynı dalda aynı yemişi arıyor, ya yemiş o dalda bulunmuyor ya da bulunursa hoşa gitmiyor. Belki de yemişi arayan değişmiş bulunuyor.
Halbuki içerden yanıyorduk. Sevgiyi özlüyorduk, sevgi varlığımızın başta gelen ihtiyacı, gönlümüzün başka insanın gönüllerine bir duası olmuştu; ama gelgelelim utanıyorduk.
Her zaman bulunduğumuz yerde değil başka yerde pek mesut olacağımızı sanıyorduk.
Gelgelelim o başka yer neresi, onu bilmiyorduk.
Bense yutkundukça, dilimi damağımı zımpara kağıdından sanıyordum. Ocak keyfi hülyasıyla değil, geride bıraktığımız deniz serinliklerinin hatırasıyla hayalen gargara ediyordum.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Toprak kadına benzer, bağrına attığın tohumu sana çiçek ve yemiş diye yetiştirir.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Bu yaşamak değil, uzun ölüm.
Sayfa 28
"İkimizde bir müddet göz göze sustuk..."
Sayfa 183Kitabı okudu
Doğum, hastalık, ölüm Allah'ın emri. Anladık! Fakat ne bileyim, özlediğin bir işte çalışmadan, içine doğduğun şu dünyanın ötesini berisini hiç görmeden, taş üstüne bir taş koymadan, bir ağaçcağız olsun dikmeden, bir günceğiz olsun şunun bunun eteğini öpmeden yaşayamamak ve böylece dünyadan defolup gitmek de Allah'ın emri değil a!..
Bana öyle geliyor ki dünyada mevcut sonsuz sevgi dile gelmek için can atar, dudaklarda tir tir titrer, gelgelelim dile gelmeye utanır utanır utanır!
Sayfa 110Kitabı okudu
"Ben öyle arkadaşlar edindim ki onların birisi yanıma gelince, yanıma birisi gelmiş gibi değil, yanımdan yabancılar ayrılmış da kendimle baş başa kalmışım gibi oluyordum. "
Sayfa 101Kitabı okudu
"Benim özlediklerim, hiç de onların özledikleri değildi.."
Sayfa 52Kitabı okudu
Toprak kadına benzer, bağrına attığın tohumu sana çiçek ve yemiş diye yetiştirir.
Arkadaşlar biraz sessiz olur musunuz lütfen, deli konuşacak. Konuş deli:
Karı mı? En iyisinin Allah belasını versin. İnsanın başına her gün bir iş çıkarırlar. Bugün kapının menteşesi sökülür, hayde koş marangoza. Ertesi gün poyraz eser, ocak buram buram tüter; onu düzelteyim derken karşıma dikilir, sanki bir müjde veriyormuş gibi, 'Kazan delindi' der. Geçen gün kahveden dönünce, 'Yağ bitti, salataya yağ yok' dedi. 'Önceden söyleseydin' dedim. 'Yağ bitmediydi ki söyleyeyim' dedi. Benden hınç mı alıyor ne?