Sus ruhum sus artık!!!
yine gece, yine bir boşluk sarıyor ruhumu...
ağlamak geliyor içimden hıçkıra hıçkıra ağlamak...
nedenini bilmediğim bir yalnızlık sarıyor her yanımı...
onca yalnızlık arasında, yalnız değilim diyemiyorum..
bataklığa düşmüş gibi!
yalnızlardan biri olduğumu anlıyorum.
ne kadar iç çeksem boş...
içimdeki kasveti, içimdeki karabulutları
Hiçbir sebep yokken hüzünlenir insan. Bazen. Sürekliliği tuhaftır da bu kadarı normaldir, olur böyle şeyler. Olur ki şiirlerde okunur: "Güzel şeyler düşünmeme rağmen / Durmadan ağlamak geliyor içimden" Arada ağlamak da iyi gelir sevgili okur. Hiçbir sebep yokken yahut neşeden, sevinçten. Var olun.
Oktay Rifat - Nisan Başı Kır Kahvesinde
Yapı Kredi Yayınları, 
Bütün Şiirleri II 
Bütün Şiirleri II , s.416
Sevgimin arkasına gizleniyorum,
Sana bakıyorum usulca. Rüzgârın
Yapraklarıyla oynadığı bir kitap
Yüzün; denizi veriyor ilk satırda,
Altını mavi tebeşirle çizdiğin.
Küçük sihirbazım, mıknatısım benim!
Dolanıyor çevremizde uyduların;
Masamıza getiriyorsun güneşi,
Toprağı ve suyu. “Olsun!” dedin, oldu
Telgraf telleri, bir kuş, topal kedi.
Bense havaya çıkar çıkmaz dağılan,
Kazı çanakları gibiyim, gereksiz
Ve suçlu, yeni bir günün yamacında.
Sevgimin arkasına gizleniyorum;
İçim dışım, kımıl kımıl hiyeroglif!
Güzel şeyler düşünmeme rağmen durmadan ağlamak geliyor içimden
Hiçbir sebep yokken hüzünlenir insan. Bazen. Sürekliliği tuhaftır da bu kadarı normaldir, olur böyle şeyler.
Olur ki şiirlerde okunur:
"Güzel şeyler düşünmeme rağmen
Durmadan ağlamak geliyor içimden"
Arada ağlamak da iyi gelir sevgili okur.
Hiçbir sebep yokken yahut neşeden, sevinçten.
"Güzel şeyler düşünmeme rağmen / Durmadan ağlamak geliyor içimden"
"Güzel şeyler düşünmeme rağmen / Durmadan ağlamak geliyor içimden"
Hiçbir sebep yokken hüzünlenir insan. Bazen. Sürekliliği tuhaftır da bu kadarı normaldir, olur böyle şeyler. Olur ki şiirlerde okunur: "Güzel şeyler düşünmeme rağmen / Durmadan ağlamak geliyor içimden" Arada ağlamak da iyi gelir sevgili okur. Hiçbir sebep yokken yahut neşeden, sevinçten.