Ma'kıl İbnu Yesâr (ra) anlatıyor: Resulullah (sav) buyurdular ki:
“Kim sabaha erdiği zaman üç kere 'Euzubillahi's-Semî'il-Alim mine'ş-şeytâni'r-Racim' der ve Haşr suresinden üç ayet okursa, ALLAH onun için yetmiş bin meleği vekil tayin eder de onlar, akşam oluncaya kadar kendisine rahmet okurlar. Şayet o gün ölecek olsa şehid olarak ölür. Akşam vaktinde aynı şekilde okuyacak olsa, (keza sabaha kadar aynı şeyler söz konusudur)."
(Tirmizi, Fedâilu'l-Kur'an 22)
Hayatın bir döneminde kendini birilerine öyle çok anlatıyor, ispat etmeye çalışıyor, anlaşılmak için mücadele veriyorsun ki; bir yerden sonra, adını sorsalar söylemeye üşeniyorsun.
Gecenin yalnızlığında bir karaltıyım. Dört tarafım kapalı. Kaçıncı yaşamımı tabutsuz gömdüğümü anımsamıyorum.
Sıvası dökülen duvarlara çarpıyor bakışlarım. Sabahı uzak geceler boyu gözyaşlarıyla nasıl ıslandığını anlatıyor suskunluğu. Can noktasına ufak bir güneş doğuyor. O ışıkta camı kırılmış çerçeve var gücüyle sarılıyor içindeki gülümsemeye. Tüm odayı, hayatı ayakta tutuyormuşcasına..
Üşüyorum bakışlarımın düşüncelerime değdiği tüm yerlerimden. Üzerimdeki battaniyenin ise beli bükük yıllarından. Şöyle bir dokunuyor tenime, ağırlığını hissettirmeden. Acıyorum böyle zamanlarda en genç umutlarımdan.
Beklemekten yorgun düşmüş pencere pervazları soyunmuş en güzel çiçeklerinden, renkleri ihtiyarlamış saksıya sırt çevirmiş.
Küskünlüğü kimedir bilinmez.
Titreyen alevler ağlıyor veda ederken.. Cılız haliyle son kez sarılmak istiyor sanki odanın tüm köşelerine.
Mesajlaşırken güldüren sonradan
ağlatıyor o yüzden çok da şey
yapmayın.. 😏