Lennie:
“Anlat,” dedi “her zamanki gibi”
“Ne anlatayım sana?”
“Bizimle ötekiler arasındaki farkı.”
George dedi ki:
“Bizim gibi adamların kimi kimsesi yoktur. Biraz para biriktirir, sonra hepsini birden harcarlar. Onları düşünecek bir kimseleri yoktur.”
Lennie mutlu bir tavırla:
“Ama biz öyle değiliz,” dedi. “Biz nasılız onu da anlat.”
George:
“Biz öyle değiliz,” dedi.
“Çünkü?..”
“Çünkü benim için sen varsın...”
Lennie memnun bir edayla haykırdı:
“Senin için de ben... İkimiz de birbirimizi düşünürüz de ondan!”
-"Hatırlıyor musun George, bir kadın bana beyaz tüylü bir tavşan vermişti. Tavşanları çok severim George, beyaz tüylü olanları daha çok."
-"Ah lennie o kadın senin teyzendi unuttun mu yoksa ?"
“Çünkü...”
“Çünkü sen varsın benim yanımda ve...”
“Ben varım senin yanında. Biz ikimiz hep birbirimizin yanındayız, işte böylece bizi düşünen biri var bu dünyada.” diye bağırdı Lennie, zafer kazanmış gibi sevinçten yerinde duramayarak.